Muninn - 01.05.1962, Blaðsíða 17

LAUSAVISNAÞATTUR
Enn liefur lausavísnaþátt. Á dögunum
bauð Muninn nokkrum helztu hagyrðing-
um skólans til kaffidrykkju og yrkinga. Er
kaffidrykkja var hafin, steig ritstjóri úr
sæti sínu og dró upp úr vasa sínum bréf-
korn nokkurt, sem reyndist vera frá Óttari
Einarssyni, og las. Þar voru vísur þessar:
Vor í lofti, vindblær hlýr um vanga strýkur.
Burtu kuldi vetrar víkur
verð ég aftur sæll og ríkur.
Þá er líkt og léttist spor, er lifnar jörðin.
Ljúffengt ilma lanrbaspörðin,
langar mig heim í Þistilfjörðinn.
Að loknum lestri bréfsins skýrði ritstjóri
1 ítillega frá frækilegu kapphlaupi, sem fram
liafði farið á milli Egils Egilssonar og Magn-
úsar Thorlaciusar, er þeir voru á leið til
kaffidrykkjunnar. Kom þá andinn yfir
Kristin Jóhannesson, sem kvað:
Frárra birtist fóta milli fögur Súlan.
Runnu skeiðið rekkar móðir
rétt að segja af sporti óðir.
Mátti vart á milli sjá hvor meira gæti.
Kirkjutröppur tóku í stökkum
týndu buxum sem og jökkum.
Elalldór Gunnarsson kveður:
Kveð ég fátt um llensu mátt
fer ég brátt í rúmið.
Kristinn botnar snarlega:
Lífið flátt mig leikur grátt,
líður nátt við bragarþátt.
Magnúsi er þungt í skapi:
Þung mér reynast bragarbönd,
bregðast allar leiðir.
Friðgeir býður aðstoð sína:
Ég skal rétta hjálparhönd
fyrst höfðingi þess beiðir.
Björn kastar fram fyrri parti:
Enn skal hefja óðarsmíð,
yrkjum glaðir, bræður.
Heldur hefur nú létt yfir Magnúsi:
Skemmtum oss við skrum og níð,
skörum eld í glæður.
En Einar gerist andríkur úr liófi frarn
og kemur með tvo botna:
Ef hann gerir góða tíð,
gerast leiðar skræður.
Og:
Ástarþráin ár og síð
öllu hjá þér ræður.
Birni þykir nú Einar taka nokkuð ntikið
upp í sig og kveður:
Kempan Einar yrkir ljóð
allajafna um miðjan daginn.
En unt nætur eltir fljóð,
enda talinn við það laginn.
Og Björn heldur áfram:
Allir þrá að eignast fljóð,
en Einar flestum meira.
muninn 89