Muninn - 01.03.1965, Qupperneq 4

eitthvert valfrelsi á námsgreinum. Einnig hefur verið rætt um, að milli-
bekkjapróf verði eitthvað afnumin og einhver heimspekikennsla tekin upp í
6. bekk. Eftirtektarvert er, að nefnd sú, er hefur þessi mál til athugunar, hygg-
ur, að litlar eða engar breytingar borgi sig að gera, nema kennslumálunum
verði jafnframt breytt bæði ofan og neðan við menntaskólastigið. Þess vegna
hlvtur nú að vera stefnt að gjörbreytingu á öllu skólakerfinu. En því miður
er takmarkað, hvað hægt er að gera á skömmum tíma, og nú varðar miklu
að hafizt verði fljótt handa. Það má örugglega gera margar hagkvæmar
breytingar, áður en öllu verður bylt. Væntanleg deildaskipting fær ekki
þrifizt hér, nema húsakynni verði stórbætt og aukin, jafnvel þótt nemenda-
fjöldi standi í stað. Ríkið hefur í mörg horn að líta með fjárútlát, og æði
löng bið getur orðið á, að fé verði lagt út til þess að reisa hér einhverja
byggingu, ekki sízt þar sem vestur- og austurhlutar landsins eru farnir að
krefjast menntaskóla hjá sér. Vitaskuld kemur að því, að menntaskóla verð-
ur að reisa á þessum stöðum, en eflaust væri þjóðinni hollara að búa fyrst
að þeim menntaskólum, sem nú eru, svo að viðunandi sé, áður en nýir verða
byggðir.
Skólamál eru knýjandi og hljóta að sitja í fyrirrúmi á undan mörgu
öðru. Þó að þau séu mjög ofarlega á baugi núna, virðast þau samt ganga
furðu tregt. En hér verður að fylgja eftir, jafnvel þótt það kosti fórnir.
Breytingar verða aldrei sársaukalausar fyrir alla.
Nemendur hafa og fullan rétt til þess að leggja hér orð í belg og koma
fram með sitt álit, þó að það samræmist e. t. v. ekki algjörlega því, sem hinir
eldri hyggja.
Mismunurinn á hinum eldri og yngri er ósamræmanlegur. Þess er
heldur ekki að vænta, að hinir eldri sjái skólakerfið með okkar augum. En
álit og orð hinna eldri mega aldrei verða til þess, að við vogum ekki að setja
fram okkar sjónarmið, þvert á móti eiga þau að vera okkur hvatning til
þess að hugsa sjálf og draga okkar ályktanir og láta þær í Ijós, þegar okkur
finnst þörf.
Skólalífið í vetur hefur verið svipað og undanfarin ár. Nemendur ganga
nokkurn veginn troðnar brautir, bæði hvað nám og félagslíf snertir. Þó
hefur svo við brugðið, að í einstaka greinum hefur fyrirkomulaginu verið
hnikað til. Nýir menn hafa komið í skólann með sínar aðferðir. Við allar
breytingar þarf að hafa mikla gát. Það gagnar lítið að hverfa frá hinu gamla,
nema hafa áður gert sér ljósa grein fyrir, að hverju hið nýja stefnir. í efri
bekkjunum eru breytingar enn varasamari, þar sem nemendur eru komnir
að lokaprófi og hafa miðað nám sitt við það, sem er, en ekki þær hugsan-
legu breytingar, sem geta orðið. í slíkum tilfellum hljóta kröfurnar á hend-
ur hinu nýja að vera enn meiri en ella. Kröfur nemenda eru ekki einungis
bundnar við nýja kennsluhætti, heldur hitt, að nýjungarnar feli í sér ljósa
yfirburði yfir hið gamla. Og ef slíkt á að takast, verður skólinn umfram allt
að fá unga menn, sem hafa stundað nám sitt með það fyrir augum að hefja
kennslu við menntaskóla. Vissulega er mikill hörgull á kennurum, en þetta
72 MUNINN