Muninn

Árgangur

Muninn - 01.03.1965, Blaðsíða 30

Muninn - 01.03.1965, Blaðsíða 30
Orð í tíma skrifuð. Þær þjóðir, sem teljast menningarþjóðir, leggja nær allar mikla rækt við tónlist og álíta hana nauðsyn og styrk sjálfrar menn- ingarinnar. Þrátt fyrir það heyrast raddir hér á landi, sem telja, að tónlist sé eins og hvert annað tómstundagaman. flugmódel- smíði eða því um líkt. Leiðtogar ríkisins hafa sömu skoðun á þeim málum. Þetta styður sú staðreynd, að hljómplötur og hljóðfæri hafa verið höfð í sama tollaflokki og ýmis konar „sport- varningur“. í skólum landsins er ástandið litlu betra. Það er ekki dæmalaust, að tónlistarfræðslu og söngkennslu hafi farið hrakandi á síð- ustu árum eða hafi jafnvel alveg verið lögð á hilluna. Því er borið við, að erfitt sé að fá kennara að skólunum til að taka að sér slíka fræðslu, og er það eflaust rétt. En með því höfum við fengið að bragða á þeim súru ávöxtum þess álits, sem hefur ríkt hjá stór- um hluta þjóðarinnar í garð tónlistar, en það álit hefur valdið því, að tónlistarmenn eru settir skör lægra í kjaramálum en aðrar stéttir. Þess vegna hafa svo margir upprenn andi tónlistaleiðtogar horfið til annarra betur launaðra starfa. Skilningsleysið blasir hvarvetna við. í einni virðulegri menntastofnun lét velmet inn kennari þau orð falla, að tónlistin þurfi ekki að komast í nánara samband við skól- ana en hún gerir í takmörkuðum hópi á- hugamanna. O Menning okkar var til skamms tíma mjög sérstæð. Á ég þar við alþýðumenninguna. Einhver kynni að láta sér í hug koma, að fyrst sú menning hafi lifað án öflugs tónlist- arlífs, jrá sé músikin öldungis óþörf! En hvers vegna þreifst ekki öflugt tón- listarlíf með þjóðinni? Á sama tíma sem þjóðin var kúguð og almenningur þjáðist af skorti fæðis og klæða, þreifst tónlist með ágætum í landi drottnaranna, en þeim ráða mönnum var annað sýnna en að miðla ís- lendingum af tónlistarþekkingu sinni. Þeir alþýðusöngvar, sem varðveitzt hafa fram á þennan dag, eru óræk sönnun þess, að söng- hneigðin var hér mikil og eflaust meiri vegna þess, að söngröddin var nær eina hljóðfærið, sem menn höfðu til tóntúlkun- ar. I ljósi þess, að vanmat okkar á æðri tón- list sé afleiðing bágra kjara og ófrelsis, ætti okkur nú að vera mikið í mun að hefla til þennan hrjúfa vankant á menningu vorri, en það gerist með uppbyggingu grózkulegs tónlistarlífs. Skólum landsins ætti að vera búin sú aðstaða, að þeir gætu hafið starfið og gengið fyrir framkvæmdum. í okkar skóla er orðin brýn þörf að koma upp full- komnu hljómplötusafni, sem hefði sama aðgang að fjárveitingum til aukningar og endurnýjunar eins og bókasafn skólans. Einnig væri full ástæða til að bæta söngþjálf un og hefja kennslu í nótnalestri í öllum bekkjum skólans. Sönggleði hér í M.A. er mjög almenn og því ennþá tilfinnanlegra, hve söngkennslan er lítil. Ég vona, að fljótlega verði bætt úr þessari vanrækslu við gyðju tónanna og tón list verði hafin til vegs og virðingar öllum til yndis og ánægju. J. H. Á. Vaki, vaki, vaskir menn. Þau eru illa farin forn þrekvirki menntskæl- inga. Horfinn gamli Útgarður, sem var um áraraðir táknrænt merki um mátt viljans og um samtök meðal nemenda í skólanum. 98 MUNINN

x

Muninn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Muninn
https://timarit.is/publication/429

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.