Muninn - 01.12.1990, Blaðsíða 12

MORÐ MEÐ KÖLDU BLÓÐI
Jón Gröndal lögreglu-
maður skalf inn að beini
þar sem hann gekk niður
götuna. Kuldinn hafði verið
óbærilegur síðustu viku. Ut
um allt sá hann fólk sem
gekk með gufustróka á
undan sér og skalf eins og
laufblöð. Hann var á leið-
inni til íbúðar Fróða Ýmis-
sonar veðurfræðings og
uppfínm'ngamanns. Eitt-
hvert miskunnarlaust ill-
menni hafði myrt Fróða og
Jón var kallaður á staðinn
til þess að rannsaka máhð.
Hann hélt áfram þangað til
hann var kominn að húsi
númer 13 og gekk þar inn
um dymar. I íbúðinni
mætti honum heldur ófögur
sjón. Lík Fróða lá á gólfínu
og við hlið þess lá blóðugt
prik af þeirri gerð sem
notuð er til að benda á
veðurkort. Einhver hafði
bersýnilega barið Fróða í
hel með prikinu. Jón leit í
snatri í kringum sig og
fannst við fyrstu sýn íbúðin
frekar óvistleg. Veðurkort
lágu á víð og dreif um þetta
skítuga og subbulega her-
bergi og ryk lá í stórum
hrúgum út um allt. Jón
byrjaði á því að rannsaka
lík Fróða vel og vandlega
en fann aðeins veðurkort
sem var í vasa hans. Jón
leit á kortið og sá að þetta
var spáin fyrir morgun-
daginn. Þetta var skelfileg
spá. Tuttugu vindstig,
fjörutíu stiga frost og snjó-
koma. Jón athugaði hvort
einhver fingraför væru á
kortinu en fann aðeins þau
sem Fróði hafði skilið eftir
sig. Hann grandskoðaði nú
íbúðina í von um að finna
eitthvað sem gæti hjálpað
sér að klófesta morðingjann.
Inni á baðinu fann hann
fótspor á klósettsetunni og
opinn glugga þar sem ódæð-
ismaðurinn hafði greinilega
farið út. Viðkomandi hafði
að því er virtist stóran fót
því fótsporið var eftir skó
um það bil númer 45 og af
gerðinni "Kangaroo". Þegar
hann leit á gluggakistuna
sá hann gráa ræmu af svo-
kölluðu "glansefiii" sem
virtist hafa rifiiað af þegar
morðinginn forðaði sér. Jón
leitaði víðar í íbúðinni en
fann ekkert markvert. Loks
ákvað hann að hringja í
Akureyrarlögregluna og til-
kynna að þeir gætu sótt
lfírið.
Hann fór nú bakvið
húsið til þess að leita að
fleiri vísbendingum. Frá
baðherbergisglugganum lágu
fiöbnörg fótspor í átt að
miðbænum. Af dýpt spor-
anna sá Jón að maðurinn
hlyrti að vera um 85 kfló að
þyngd og þegar hann mældi
skrefalengdina ályktaði
hann að árásarmaðurinn
væri um 190 sentimetrar
að hæð. í nánd við eitt
fótsporið fann hann Htla
bók. Jón tók hana upp og
leit á kápuna. Þar stóð:
"Frásagnarlist fyrri alda
eftir Heimi Pálsson". Hárin
risu á höfði Jóns þegar
hann hugsaði útí hvers-
konar maðiir læsi slíkar
bókmenntir. Bókasafnsvörð-
ur? Kennari? Lífshættu-
legur brjálæðingur? Jafri-
vel MENNTASKÓLANEMI!!!
Átti hann nú loks í höggi
við ofjarl sinn? Jón hugsaði
sig lengi um áður en hann
ákvað að halda áfram
rannsókninni. Nú varð
hann að fara að öllu með
gát.
Jón hélt nú til lögreglu-
stöðvarinnar til þess að gefa
skýrslu um það sem hann
hafði komist að. Hann lét
rannsóknarlögreglunni í
hendur gráu ræmuna og
bað hana um að komast að
því úr hverskonar flík hún
hafði rifiaað. Þeir komu
stuttu seinna og tjáðu hon-
um að hún væri lflriega
komin úr grárri dúnúlpu.
Jón íhugaði nú vandlega
hvemig morðinginn Hti
líklega út. Hann var 190
sentimetra á hæð. 85 kfló
að þyngd. Klæddur í gráa
dúnúlpu og Kangaroo skó
númer 45. Líklega frekar
ungur þar sem hann hlyti
að vera menntaskólanemi.
Jón íhugaði nú hvernig
hann gæti klófest þennan
mann. Ætti hann að biðja
skólastjóm að útvega sér
skóstærð aUra nemenda um
190 sentimetra á hæð sem
klæddust gráum dúnúlpum?
Það var alveg ljóst að það
var ekki hægt. Jón var nú
orðinn svo örvæntingarfullur
að hann opnaði "Frásagnar-
list fjrrri alda", bókina sem
hann hafði fundið fyrir utan
hús Fróða. Hún mundi
áreiðanlega svæfa hann og
þegar hann vaknaði gæti
hann tekist á við málið á
ný. En þegar Jón opnaði
bókina rann upp fyrir hon-
um ljós. Þama stóð þetta!
Blátt á hvítu! Nafii og
heimihsfang ódæðismanns-
12
MUNINN