Muninn - 01.12.1990, Blaðsíða 13

ins! Jón rauk upp og dans-
aði stuttan gleðidans á
skrifborðinu sínu. Hann
kallaði í tvo lögregluþjóna
og sagði "Keyrið mig undir
eins í Barmahlíð 4, við
þurfum að ná í einhvem
Högna Friðriksson."
Þegar Jón, ásamt að-
stoðarmönnum, kom að
húsinu hringdu þeir á dyra-
símann og sögðust vera með
handtökuskipun fyrir Högna
Friðriksson. Sá er svaraði
bölvaði hástöfum og áður en
lögregluþjónamir vissu af
komu tveir körfuboltar fljúg-
andi út úr dyrunum og
þeyttu þeim í jörðina. "Þið
náið mér aldrei lifandi",
gargaði maður sem rauk
framhjá þeim meðan þeir
lágu enn dasaðir á jörðinni.
Maðurinn keyrði af stað á
vélsleða og virtist stefna
niður að sjó. Jón og félagar
ruku inn í lögreglubílinn og
eltu hann eins hratt og þeir
gátu. Þeir sáu hann keyra
á fullri ferð niður að
bryggju og beint út í sjóinn.
"Ég þoli ekki frost, bann-
settir veðurfræðingar!" var
það síðasta sem hinir furðu
lostnu lögreglumenn heyrðu
manninn kalla áður en
þríhymdur uggi þaggaði
niðiir í honum. Jón Grön-
dal lögreglumaður leit út
yfir hafið, ánægður með að
hafa leyst enn eina ráðgátu.
Högni, 3.U
1E
Einu sinni var l.E.
Hann var mjög þægur!
Ragnheiði þótti mjög vænt
um stúlkumar sínar. En
ekki drengina. Hún átti
það til að berja þá og setja
þá í ofhinn sinn. Það var
mjög heitt í ofhinum. En á
meðan var R.G. með stúlk-
umar (þægu) í vettvangsferð
í Kjama. Þær höfðu með
heitt súkkulaði og brauð-
sneiðar. En þá kom
Tryggvi sem ætlaði að stela
kökunum hennar R.G. en
fann þá bara drengi í ofn-
inum. Hjúkk þetta var
bara plat Lego ofn. R.G
var bara að stríða.
Sigfus, John, Jón og Logi
l.E
MUNINN
13