Heimilisblaðið - 01.01.1949, Síða 19

H E I M I L I S B L A Ð IÐ
17
Kennari, sem fær 50 aura
um klst. og verður að verja
ókeypis liálfri stund móti hverri
borgaðri, til að leiðrétta skrif-
legar æfingar, fær þá 32% aura
um klst., þ. e. 2% eyri lægra
en sá, sem mokar úr liaug eða
tekur upp grjót.
DagblaSiS 1906.
LlFSHÆTTA
Voðalegt er að sjá, livernig
ýmsir læknar skrifa. 1 sveitum,
þegar sent er til læknanna og
þeir senda til baka læknislyf,
láta þeir fylgja leiðbeiningar
um notkun lyfjanna, en sumar
leiðbeiningarnar eru svo lierfi-
lega illa skrifaðar, að ekki eða
lítt mögulegt er að lesa þær.
Það þarf ekki að skýra það
fyrir mönnum, að slíkt getur
valdið líftjóni.
Ég skora á alla blutaðeigend-
ur, að senda slíkar leiðbeining-
ar til stjórnarráðsins, sem ég
vona að þá skipi blutaðeigandi
lækni að skrifa betur og reki
liann frá embættinu, ef hann
gegnir ekki.
Dagblafíifí 1906. ASgœtinn.
STÖKUR
Hinn sjálfhælni.
Lofsyrðum safna ég s'aman,
er sagt befir fólkið um mig;
en þó finnst mér gjarnan gaman
bið gagnstæða að breiða
út um þig.
lll ástæSa.
Vitið tekur vitrum frá
valdafíknin megna;
sæmd og virðing setja bjá
sóttar þeirrar vegna.
M, G.
A IþýSiivísa.
Vísur er kveðnar voru, er
spáð var að ísland mundi
sökkva í sjó. Jónas Jónsson í
Hrossdal kvað:
Stjörnu fróðir fræðimenn,
fyrir þjóðum lýsa:
Að muni í flóði farast senn,
frónið góða — Isa.
Nafni hans að Tjörn við
Sauðárkrók svaraði:
Þótt onín sé ekki mikil sjón,
mega það rekkar lieyra.
Ef að sekkur Isafrón,
eittbvað skekkist fleira.
(Eftir siglfirskri konu).
Sumarmorgun.
Vísa eftir Jónas Jóbannsson,
Hofdölum.
Sólin þaggar þoku grát
þerrar saggar úða,
fjólan vaggar kolli kát
klædd í daggar skrúða.
(Eftir NorSlendingi).
Vísu þessa gerði Rannveig
J ónsdóttir á Hlíðarenda við
Sauðárkrók, um forlög sín:
Flest ágæti förlast mér,
fást ei bætur kífsins.
Hverju sætir, að ég er
argintæta lífsins?
Þá lát manns liennar, er Sveinn
bét, bar að böndum, kvað bún:
Mín burt feykist muna ró
máttarveik og brakjn,
líkt og eik í evðiskóg
orðin bleik og nakin.
(Eftir fni Ólöfu Pálsson,
SiglufirSi).
Vísa þessi er eignuð' Guð-
mundi Torfasyni, um óverk-
laginn kari:
Þú hefur unnið strit með striti
og stritið er þér veitt,
en liefur ekki vit á viti
og veizt svo ekki neitt.
DagblaSiS 1913.
HRÓMUNDARBRÉF
Eitt sinn var sýslumaður yfir
Hnappadalssýslu, er þótti mjög
nízkur og veitti lijúum sínum
illa, bæði til fatar og matar,
svo að liann átfi illt með að
lialda vinnubjú. Þess er getið
að eitt sinn lxafi liann haldið
tvo vinnumenn og hét annar
þeirra Hrómundur en hinn Jón.
Það var siður bjá sýslumanni
að senda vinnumenn sína til
sjóróðra, til Ólafsvíkur, og er
þessir menn skyldu þangað
fara, þótti Hrómundi útgerðin
til vertíðar, liarla lítil og klæði
ill, bafði bann orð á því við
sýslumann, og sagði sýslumað-
ur þá, að skinnklæði og mat
sendi liann þeim bráðlega, er
þeir væru til vers komnir.
Lét Hrómundur sér það vel
líka og fer til sjóróðra, en er
fram á vertíð kemur fer Hró-
mund að lengja eftir því, er
sýslumaður liafði lofað. Var
bann ])á og Jón félagi lians
löngu mötulausir og illa að
skinnklæðum búnir, en þá fisk-
aðist mikið og sóttu menn því
fast sjóróðra. Þótti Hrómundi
þetta bið versta, er liann liafði
í komizt. Sezt liann því niður
kvöld eitt og ritar sýslumanni
svobljóðandi bréf:
Ólafsvík — — —
Heiðraði, háttvirti lierra
sýslumaður yfir allri Hnappa-