Heimilisblaðið - 01.01.1950, Page 5

HEIMILISBLAÐIÐ
39. árgangur, 1.—2. tölublaii — Reykjavík, jan.—febr. 1949
MERK GRÖF FUNDIN
I JERÚSALEM
| Srennd við Jerúsalem er
I Fjöldi grafa. Allur eystri
. llt' brekkunnar, frá Muster-
líSv«ðinu niður að Kedron, er
þakinit. Santa máli
^utr unt stórt svæði hinunt
. e?ui lækjarins, eða neðan við
. ^ufjallið, Ennfremur á hæð*
rtt,1i Íertgra í siiðri. Bæði grafir
^'^btga og Múhameðstrúar*
"anua er þarna um að ræða,
^atnkvæmt frásögninni í II.
°Uungabók 23, 6, vituni við
Kedrondalurinn var „kirkju-
^arðijr" fátæklinga. Og álitið
að grafir þessar ltafi verið
* óvandaðar. Að líkindunt
"Uttgig liolur eða gjótur.
eir efnaðri tóku fjölskvldu-
j'UuFfeiti. Voru þeir margir
erjir höggnir inn í bergið
jullið). Er menn dóu var það
s6fut „að safnast til feðra
'r',lUa“ (sbr. I. Mós. 49. 29—32:
U°ut. 2, 9-10).
H*
Utar svonefndu „Konunga-
|>rafir« eru aJkunuaj-. J»ær eru
tieplega eins km. fjarlægð frá
Utaskus-hliðinu. Þegar geng-
. er inn í grafir þessar, er
^Fst bornið í forsal, h. u. b.
Utetra að lengd og tíu metra
Ran
^t'eidd. Þá tekur við mjór
^Ur. Innan við hann er stórt
lierhergi, sem er ferhyrningur.
Ur þessari stofu eru þrír inn-
gangar í niinni stofur. En í
veggi þeirra eru höggnir ltinir
raunverulegu legstaðir þeirra
frantliðnu..
Sttntir álíta að þarna séu
Makkaheakóngarnir grafnir. En
aðrir segja að þetta niuni vera
graftnerki það, er Helena
drottning af Adiabene lét gera.
Hún kom til Jerúsalent ár-
ið 45 e. Kr. til þess að biðjast
fyrir í musterinu. Hafði drottn-
ingin tekið Gyðingatrú.
„Helena drottning og sonur
hennar, Izates, sent einnig tók
Gyðingatrú, voru jörðuð í leg-
höll sinni ltjá Jerúsalem“ segir
Jósef sagnaritarinn frægi. En
um það er ekki hægt að full-
vrða ltvor kenningin er réttari.
Árið 1945 fundust grafir í
nánd við Talpioth, sem er út-
borg Jerúsaletn, og sunnan
borgarinnar.
Það var í september, er ver-
ið var að grafa fyrir liúsgrunn-
um, að grafhýsi frá „tímum
Gyðinga“ fannst. I grafhýsinu
voru fjórtán „beinakistur“ úr
kalksteini.
Þvílíkar beinakistur (ossu-
arer) komu fyrst til sögunnar
á fyrstu öhl fyrir Krist. 1 kistur
þessar, sem voru 50—80 cnt.
á lengd, voru bein hinna dauðu
látin, er holdið var rotnað. Þeir
voru því tvisvar jarðaðir.
Þegar gröf þessi fannst, var
fornminjafræ.ðingurinn E. L.
Suhenik, prófessor við hebreska
hágkólanti á Olíufjallinu, sótt-
ur. Hann er Gyðingur, sem
kunnugt er.
Prófessor Suhenik ltafði eft-
irlit með uppgreftinum. Var
vinnan framkvæmd 10.—15.
september santa ár.
En það var ekki fyrr en árið
1947, sem Suhenik gerði grein
fyrir fundi þessum í amerísku
tímariti.
Lýsing hans á grafhýsinu er
á þessa leið:
„Göng lágu inn að grafhýs-
inu. En það var grafið (ltöggv-
ið) inn í fjallið. Grafhýsið var
nær því ferhyrningur, 3,42 nt.
á lengd, 3,36 á breidd og 1,14
m. á liæð.
Inn í þrjá veggi þess voru
höggnar fimm láréttar holur,
rúmlega 2 m. á lengd. Sumar
holurnar voru tómar, en kistur
í hinum. Fimm kistur stóðu í
grafhýsinu.
Ræningjar höfðu heimsótt
stað þennan, og opnað sumar
kisturnar, en ekkert fundið fé-
mætt og látið við svo búið
standa.
Á einni kistunni stóð letrað:
Simeon Barsaba (þ. e. a. s.
Sinteon sonur Saba). Var þetta
ritað á hehresku. En á annarri