Heimilisblaðið - 01.07.1952, Page 5

að líta. Þar í auðninni er
einn áberandi gróðurblett-
“r> sem stingur kynlega í
við hið dökka umhverfi.
essi gróðurblettur er túnið
1 Qamla-Næfurholti. Að aust-
^Verðu við það taka svo
ekluhraun við, úfin og
dkaleg. Inn með þeim að
Vestan mun leið mín liggja
Q naorgni dags, allt inn að
itlu-Heklu. En þaðan er ætl-
1111 mín að hefja uppgönguna
a sjálft Heklufjáll.
. ^egar kvöldið leið tók him-
“húnn að sveipast samfelldri
S^ýjabreiðu. En ég þóttist
Vlta> að þar myndi aðeins
Vera um næturský að ræða,
°S var því að mestu áhyggju-
“Us hvað veðurútlit snerti.
hs vegar var mér ljóst, að
6tlda þótt veður kynni að
Verða hið ágætasta næsta dag
hæglega svo farið, að
°kukúfur yrði á Heklu, svo
Hekla.
að úr hinni fyrirhuguðu för
minni þangað upp gæti ekki
orðið, enda varð sú raunin á.
Ég vaknaði árla næsta
morguns og gáði til veðurs.
Var þá blæjalogn, en himinn-
inn að miklu leyti skýjum
hulinn og Hekla einnig að
ofanverðu. En þess sáust ýmis
merki, að þegar var tekið að
grisja í skýjabreiðuna, og
þótti mér líklegast, að bjart-
viðri myndi verða þá um dag-
inn, og þá eigi ósennilegt, að
þokan myndi hverfa af Heklu
áður langt liði. Lagði ég því
næsta vongóður af stað frá
Galtalæk, áleiðis að Heklu,
og var þá klukkan um sex.
Leið mín lá til austurs frá
bænum, með stefnu á vestur-
jaðar Hekluhrauna.
Skýslæður himinsins greidd-
ust nú smám saman og brátt
tóku geislar sólarinnar að
verma landið. Var þá veður
hið fegursta og útsýni dásam-
legt til allra hliða. Fjalla-
hringurinn skartaði í ótal lit-
brigðum. Af hinum einstöku
fellum þótti mér Búrfell til-
komumest. Það er héðan
næstum því í hánorðri og
sér á suðurenda þess, sem
er sérlega formfagur. Fjalla-
raninn suður af Heklu var
einnig mjög tilkomumikill,
laugaður í geislum árdegis-
sólarinnar. Lengra til suðurs
blöstu við fannahvel Tinda-
fjalla- og Eyjafjallajökuls,
eins og stórbrotin furðuverk.
Það eitt skorti á fegurð um-
hverfisins, að sjálft djásnið í
fjallahringnum, Hekla, naut
sín eigi til fulls, þar eð efsti
hluti hennar var þoku hul-
inn. \
Nokkurn spöl fyrir vestan
Rangá kom ég á fagurt gróð-
urlendi, með lágvöxnum
„trjá“-runnum hér og þar.