Heimilisblaðið - 01.07.1952, Blaðsíða 14

122
O. Henry
EITTÞÚSUNDDOLLARAR
17'ITT þúsund dollarar, endur-
±ók Tolman lögfræðingur
alvarlega og hátíðlega, og hér
eru peningarnir.
Ungi maðurinn, Gillian, hló
þannig, að engum vafa var
bundið, að honum var skemmt,
er hann handlék þunnt búntaf
nýjum fimmtíu dollaraseðlum.
— Þetta er svo fjandi asna-
leg upphæð, sagði hann glað-
lega við lögfræðinginn. Ef það
hefðu verið tíu þúsund dollar-
ar, þá hefði maður getað slegið
um sig svo að um munaði og
hresst upp á fjárhaginn. Mað-
ur hefði meira að segja verið
í minni vanda staddur með
fimmtíu dollara.
— Þér hafið nú heyrt erfða-
skrá frænda yðar upplesna,
hélt Tolman lögfræðingur
áfram, þurrlega, svo sem
skyldustörfum hans tilheyrði.
Ég veit ekki, hvort þér hafið
tekið sérlega vel eftir smáat-
riðum hennar. Ég verð að
minna yður á eitt. Þess er
krafizt af yður, að þér gerið
okkur grein fyrir, á hvern hátt
þér hafið eytt þessum eitt þús-
und dollurum, strax er þér haf-
ið látið þá af hendi. Það er
áskilið í erfðaskránni. Ég
treysti því, að þér farið í því
efni eftir óskum Gillians heit-
ins.
— Þér megið reiða yður á
það, sagði ungi maðurinn kur-
teislega, þrátt fyrir þann auka-
kostnað, sem af því leiðir. Það
getur verið, að ég verði að ráða
til mín einkaritara. Ég hef aldr-
ei verið sterkur í bókfærslunni.
Gillian hélt í klúbbinn sinn.
Þar valdi hann sér að fórnar-
dýri mann, sem hann kallaði
Bryson gamla.
Bryson gamli var stillilegur
og fertugur og einrænn. Hann
sat úti í horni og var að lesa
bók, og þegar hann sá Gillian
nálgast, andvarpaði hann, lagði
frá sér bókina og tók af sér
gleraugun.
— Vaknaðu, Bryson gamli,
sagði Gillian. Ég ætla að segja
þér skrítna sögu.
— Mikið þætti mér vænt
um, ef þú vildir segja hana
einhverjum í billiardstofunni,
sagði Bryson gamli. Þú veizt,
hversu mikla andstyggð ég hef
á sögunum þínum.
— Þessi er betri en þær eru
vanar að vera, sagði Gillian og
vafði sér vindling, og ég hlakka
til að segja þér hana. Hún er
allt of dapurleg og fyndin til
þess að hægt sé að segja hana
við glamrið í billiardkúlunum.
Ég er að koma frá lögræningja-
fyrirtæki frænda míns heitins.
Hann skilur mér eftir rétta og
slétta þúsund dollara. ' Jæja,
hvað er hugsanlegt að maður
geti gert við þúsund dollara?
— Ég hélt, sagði Bryson
gamli, og virtist hafa álíka
mikinn áhuga á málinu og bý-
fluga á ediksflösku, að Sept-
imus heitinn Gillian hefði verið
maður upp á hálfa milljón á
að gizka.
HEIMILISBLAÐIÐ
r
O. HENRY
hét réttu nafni William Sydney
Porter (1862—1910). Hann var
Bandaríkjamaður, fœddur í North
Carolina. Hann naut heldur Itt-
illar menntunar, en tók brátt aó
skrifa, aðallega gamansögur. Hann
vann fáein ár viö gjaldkerastörf
í bankfi einum, en var talinn hafa
gerzt djarftækur lil minniháttar
peningaupphœðar og hlaul íyr,r
þaS þriggja ára fangelsi. MeSan
hann sat í fangelsinu tók hann aS
skrifa smásögur fyrir alvöru, og
frá og meS þeim tíma hefst ferill
hans sem þroskaSs rithöfundar.
Begar hann slapp úr fangelstnu,
fluttist hann til New York (1902)
og bjó þar til æviloka. MikiU
fjöldi smásagna liggur eftir hann,
og verSur borgarlif New York
honum tíSast aS yrkisefni. Hann
naut, og nýtur raunar enn, mik-
illar hylli tugþúsunda af lesend-
um báSum megin Atlantshafsins^
— Hann var það, viður'
kenndi Gillian glaðklakkalega>
og það er einmitt á því sviði>
sem sagan er skrítin. Hann
arfleiddi bakteríu að öllum guU'
hlunkaforðanum. Það er að
segja, nokkuð af honum f®r
sá maður, sem finnur nýP
bakteríu og afganginum á að
verja í spítala til þess að ráða
niðurlögum hennar að ný]u-
Auk þess eru einn eða tveu
smávægilegir erfðahlutU-
Þjónninn og ráðskonan fa
hvort um sig innsiglishring
tíu dollara. Bróðursonur hans
fær eitt þúsund dollara.
— Þú hefur alltaf haft nóga
vasapeninga, sagði BrysoU
gamli.
— I tonnatali, sagði GilliaI1'
Frændi var örlátur eins og áH'
konan góða, hvað eyðslueyrl
snerti.
•
— Nokkrir aðrir erfingja1' •
spurði Bryson gamli.
— Engir. Gillian gretti sig