Heimilisblaðið - 01.07.1952, Qupperneq 16

124
HEIMILISBLAÐIÐ
— Opna veitingakrá, sagði
hílstjórinn hiklaust með hásri
röddu. Ég veit um stað, þar
sem hægt væri að moka inn
peningum með báðum hönd-
um. Það er fjögra hæða múr-
steinsbygging á götuhorni. Ég
hef lagt það allt niður fyrir
mér. önnur hæð — peninga-
geymsla og heitur matur;
þriðja hæð — handsnyrting,
herbergi fyrir útlendinga;
fjórða hæð — spilastofa. Ef
þér skylduð vera að hugsa um
að opna —
Nei, alls ekki, sagði
Gillian. Ég spurði bara af for-
vitni. Það er bezt að ég hafi
yður stundarkorn ennþá. Ak-
ið þangað til ég segi yður að
nema staðar.
Þegar komið var átta húsa-
raðir niður eftir Broadway,
hratt Gillian upp bílhurðinni
með staf sinum og fór út úr
bílnum. Blindur maður sat á
stóli á gangstéttinni og seldi
blýanta. Gillian gekk til hans
og nam staðar fyrir framan
hann.
Fyrirgefið þér, sagði
hann, en væri yður sama þótt
þer segðuð mer, hvað þér
munduð gera ef þér ættuð
þúsund dollara?
Voruð það þér, sem
komuð út úr bílnum, sem nam
staðar hérna rétt í þessu?
spurði blindi maðurinn.
Já, sagði Gillian.
— Ég býst við, að ekkert
sé athugavert við yður, þótt
þér akið í bíl um hábjartan
daginn. Lítið á þetta, ef yður
langar til.
Hann dró bókarkorn upp úr
jakkavasa sínum og rétti það
fram. Gillian opnaði bókina
og sá,.að þetta var bankabók.
Hún sýndi, að blindi maður-
inn átti inni 1.785 dollara.
Gillian skilaði bókinni aftur
og steig inn í bílinn.
— Ég gleymdi dálitlu, sagði
hann. Akið þér til lögfræði-
skrifstofu Tolmans & Sharps
við Broadway.
Tolman lögfræðingur leit á
hann óvinsamlega og spyrjandi
gegnum gullspangagleraugun.
— Fyrirgefið þér, sagði
Gillian glaðlega, má ég spyrja
yður spurningar? Ég vona, að
yður finnist hún ekki ósvífn-
isleg. Var ungfrú Hayden arf-
leidd að nokkru í erfðaskrá
frænda míns, nema hringnum
og tíu dollurunum?
— Engu, sagði Tolman.
— Þakka yður kærlega fyr-
ir, herra minn, sagði Gillian
og hélt aftur út að bíl sín-
um. Götunúmerið, sem hann
sagði bílstjóranum, var heim-
ilisfang frænda hans heitins.
Ungfrú Hayden var að
skrifa bréf í bókaherberginu.
Hún var lítil og grönn og
klæddist svörtum fötum. En
augu hennar vöktu athygli
manns. GiIIian labbaði inn
með sínu venjulega fasi, eins
og hann liti á heiminn sem
sjálfum sér ósamkvæman.
— Ég er að koma frá Tol-
man gamla, sagði hann. Þeir
hafa verið að yfirfara skjölin
hans þarna á skrifstofunni.
Þeir fundu — Gillian braut
heilann til þess að finna eitt-
hvert lögfræðilegt orð — leið-
réttingu eða eftirmála eða
eitthvað við erfðaskrána. Það
lítur út fyrir, að karlinn hafi
mýkzt eitthvað, þegar hann
hugsaði sig betur um, svo að
hann skildi þér eftir þúsund
dollara. Ég átti leið hérna
framhjá, og Tolman bað mig
að færa þér peningana. Gerðu
svo vel. Það er bezt að þd
teljir þá og gangir úr skugga
um, að þetta sé rétt. Gillian
lagði peningana á borðið við
hönd hennar.
Ungfrú Hayden fölnaði-
— Ó! sagði hún og svo sagði
hún aftur: Ó!
Gillian sneri sér hálfvegis
undan og leit út um gluggann-
— Ég geri auðvitað ráð fyr'
ir, sagði hann lágri röddu, að
þú vitir að ég elska þig.
— Mér þykir fyrir þvn
sagði ungfrú Hayden og tók
upp peningana.
— Það er þá þýðingar'
laust? spurði Gillian og var
næstum því létt um hjarta-
ræturnar.
— Mér þykir fyrir þvr>
sagði/ hún aftur.
— Má ég skrifa nokkur
orð? spurði Gillian brosandi-
Hann settist við stóra borðið
í bókaherberginu. Hún fékk
honum pappír og penna °8
gekk svo aftur að skrifborði
sínu.
Gillian gerði grein fyrir
því, hvernig hann hefði eytt
þúsund dollurunum með þess'
um orðum:
„Greitt af svarta sauðnum>
Robert Gillian, $1.000.00
á reikning eilífrar sælu, °%
skuldfærist himinninn fyr'r
þeirri upphæð gagnvart beztu
og elskulegustu konunni 0
jörðinni".
Gillian stakk ritsmíð snU11
niður í umslag, hneigði sig
hélt leiðar sinnar.
Bíllinn hans nam aftnr