Heimilisblaðið - 01.07.1952, Blaðsíða 24

132
á bak gæðingi og ríða í spretti
niður götuna.
— Líftrygging, sagði Chester
Bent, um leið og hann hætti að
hugsa um mál þetta og vék sér
að störfum dagsins.
Á meðan stytti José sér leið úr
bænum, reið yfir akrana og var
brátt á þeysireið upp dalinn.
Hann fylgdi ekki veginum með-
fram fljótinu, þótt hann væri greið-
færari. Honum fannst hann of
krókóttur. í þess stað valdi hann
beinni en ójafnari leið, er lá í
gegnum skógarkjarr. í fyrsta runn-
anum hvíldi hann sig og fór úr
öðru reiðstígvélinu. Stígvélin voru
úr tvöföldu leðri, fyrsta flokks í
alla staði, enda var hann stoltur
af þeim. Hann losaði um saum-
inn og stakk bréfinu, er honum
hafði verið trúað fyrir, inn á milli
leðranna. En hann sýndi ennþá
meiri varkárni, því hann henti
nálinni og þráðarendanum, áður en
hann sté á bak hesti sínum og
hélt áfram ferðinni.
Ekkert skógardýr hefði sýnt
meiri árvekni og skjótari viðbrögð
en José gerði. Hann rannsakaði
sérhvern skógarrunna, er hann fór
um. Hann grandskoðaði skuggana
af klettanibbunum, er sköguðu
fram. Augu hans sáu í gegnum
trjágreinarnar, áður en hann kom
að þeim. Og þó getur enginn sýnt
slíka varkárni, að hann sé fullkom-
lega öruggur.
Þegar hann reið niður brekku
eina, heyrði hann hófadyn að baki
sér, og er hann sneri sér við, sá
hann háfætta hryssu á stökki með
Harrison Destry.
José jók ekki hraðann. Hann
vissi að flótti var þýðingarlaus. Og
áður en varði var Destry kominn
til hans.
— Halló, José, sagði hann. Þú
hefur þýðingarmiklum störfum að
gegna á svona heitum degi!
— Þú einnig, svaraði José.
— Þessi hryssa hleypur ekki,
svaraði Destry, hún flýgur. Hvert
ert þú að fara, José ?
— Upp í dalinn, sagði José og
brosti kurteislega.
— Það er orðið býsna heitt!
sagði Destry. Ég hélt að þér þætti
betra að fara upp til furutrjánna
á hæðinni, þegar fer að sumra,
José.
Hæðnin fór bersýnilega fram hjá
José, því hann svaraði:
— Það er ekkert að gera í
Wham. Ekkert verk fyrir José!
Ég ætla að reyna að fá mér eitt-
hvað að gera annars staðar!
— Ég skal segja þér, hvað geng-
ur að þér, svaraði Destry. Þú vinn-
ur of mörg störf. Þú ert í atvinnu-
leit ?
— Já.
— Er það þess vegna, sem þú
hefur skilið farangur þinn eftir
heima ?
Augu José urðu starandi, en svo
leit hann upp og brosti.
— Þú veizt, að póker getur verið
hættulegt spil. Ég tapaði öllum
mínum eigum í póker, senor!
— Stanzaðu hestinn, taktu af
þér beltið og afklæddu þig. Ég ætla
að skoða þig nánar!
— Senor Destry, byrjaði hinn.
— José, José, mælti Destry
gremjulega. Þig langar þó ekki til
þess að rökræða, þegar þú sérð,
hvað ég er önnum kafinn? Og þar
sem sólin skín svona heitt? Flýttu
þér af baki og afklæddu þig í
snatri! Það fer að kólna!
José hafði tekið ákvörðun. Hann
sá að líkurnar fyrir því að sleppa
voru ein á móti fimm. Hann var
góður spilamaður, en hann var
ekki heimskur. Þess vegna sté
hann af baki og fór að afklæða
sig. Fyrst losaði hann um beltið
með skotfærunum og lét það falla
á jörðina ásamt skammbyssunni.
Hann stóð í sólskininu hlægi-
legur í nekt sinni.
Destry rannsakaði föt hans ná-
kvæmlega. Hann fann tvö spil, tvo
hnífa, annan með löngu skafti og
hinn með stuttu, er hann henti
frá sér. Hann fann handklæði,
pakka af sígarettutóbaki ásamt
pappír, eldspýtustokk og blettótt
umslag með nafninu Senor José
Vedres, skrifað með barnalegri og
stirðri rithönd.
Hann opnaði umslagið og las
bréfið.
— Hún elskar þig, José, sagði
hann. Svo er hún eins og þær
HEIMILISBLAÐIÐ
allar. Þráir brúðkaupsdaginn! Pu
hefur þó vonandi ekki verið giftur,
José?
— Nei, senor. Er þessu lokið.
—- Ekki fyrr en ég hef libið á
skotvopnið og stígvélin. Þá þekkir
þú mig ekki, drengur minn! Af
einhverju hefurðu farið burt ur
bænum. Og mér virðist þú flýtu
þér nokkuð mikið. Það er ekki
ósennilegt, að þeir, sem hraða ser
núna út úr Wham séu riðnir við
mig, og þess vegna er ekki skrít-
ið, þótt ég horfi í kringum mig'-
Hann fór að skoða og þreifa ®
jakkanum með sérstakri nákvæ®nl'
Svo tók hann marghleypuna upp>
tók hana í sundur í einni svipaU
og lagði hina ýmsu hluti hennaf
á jakkann.
— Þú munt ekki reyna skotfi®1
þina á mér, fyrr en ég er a
minnsta kosti kominn hálfa núlu
frá þér, sagði Destry.
Því næst tók hann stígvélj11’
þreifaði á þeim, bankaði með ser
stakri aðgæzlu á hælana, um lel
og hann bar þá upp að eyranu-
— Þetta er furðulegt, sagði DeS
try. Ef til vill er holrúm í Þeinl’
þótt ég haldi að svo sé ^kki. J®Ja>
ég er búinn að tefja hér nóg
verð að stytta mér leið, José!
Allt í einu öskraði hann UPP’
um leið og hann beindi marg
hleypu sinni að Mexikómanninu®
— Hvers vegna fórstu burt
Wham og hver sendi þig? ,
— Ég er í erindum fyrir sia
an mig, senor, og engan ann&u^
úr
Krjúptu og bið þú si'
ðustu
bænar þinnar. Ég vil að þú se®.^
mér sannleikann eða dagar P
eru taldir!
José yppti mögrum, bognu
öxlum.
— Það vill enginn hlusta le11^.
ur á bænir vesalings José, . ^
hann. Á himnum er öðruvisi
hér á þessari jörð. Góð verk e*
betri en falleg orð. Ég þarf ®lnS
að biðja! . tjj
Destry kippti marghleypunm
sín eldsnöggt. g
— Það er engu tauti hægt
koma við þig, drengur minn, sa^
hann. Þú ert hættulegur eins
slanga. Vertu sæll. En flýttu
þér