Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Qupperneq 48

\
linfi hugsunin varðað aðallega sjálfa oss og engan annan,
svifur það í grend við oss. það er þá æfinlega reiðubúið að
grípa hvert tækifæri, sein gefst, til þess að hafa áhrif á oss og
fá oss til að hugsa samskonar hugsanir hvað ofan í annað.
Oss íinst þá ofl eins og einhverjar ulannðkomandi hugsanir
ásæki oss; og ef þær eru nú af verra laginu, verður ef lil
vill mörgum af oss það á að lnigsa, að kölski sjálfur sé tekinn
til að freisla vor, jafnvel þólt hér sé að eins að ræða um
eðlilegar afieiðingar af fyrri hugsunum.
Vér skulum nú sjá og athuga, hvernig þessir fáu þekkingar-
molar gælu orðið oss að liði. Þnð er auðsælt, að hver hugsun
cða geðhræring hefir stöðug áhrif á oss, gerir sem sé nnnað-
hvorl að auka eða draga úr hinum ýmsu tilhneigingum vor-
um. I’að er því bcrsýnilegt, að vér ætlum að liafa allnákvæmt
eftirlil með þvi, hvcrslionar hugsanir og geðhræringai' fá að
þroskast og dafna hjá oss. Vér megum ckki afsaka oss —
eins og svo mörgum liættir við — með því að segja, að það
sé ekki nema cðlilcgt, að vér hugsum miður æskilegar hug-
renningar svona við sérslök tækifæri. Vér vcrðum að brjólast
lil valda og fá ótakmörkuð yfirráð í hugsana- og tillinninga-
ríki voru. Ef vér gclum vanið oss á að hugsa illar hugsanir
og eigingjarnar, ælti oss engu síður að takast að venja oss á
að hugsa góðar hugsanir. Vér gelum t. d. vanið oss á að líta
fremur á það, sem gott er en ílt í fari þeirra, sem oss
þykja ógeðfcldir og vér höfum eitlhvað saman við að sælda.
Og oss mun þá brált þykja furðu gegna, hversu margt og
mikið golt þeir liafa til hrunns að bera. Og það fer svo, að
vér fáum mælur á þessum mönnum, í staðinn fyrir að liafa
ímugust á þeim. Og það er þá að minsta kosti hugsanlegt, að
oss lakist að fá nokkurn veginn rétl álil á þeim.
Vér ættum helzt nð vcnja oss á að liugsa daglega góðar
48