Heimir - 01.11.1908, Side 15

H E I M I R
111
skoöanirnar sem hafa veriö ofsóktar hafa aldrei dáiö út hafi þær
haft viö sannleik aö stj'öjast. Þær hafa lifaö og komiö upp á
ýmsum stööum í ýmsum myndum. Skoöun Aríusar, þótt hún
biöi lægra hlut í Nikeu, dó ekki. Meöan Gotnesku ríkin stóöu
liföi hún meö mikluin blóma, -og þegar þau !iöu urrdir lok, og
jþjóðinni var þröngvaö undir páfatiúna, liföi hún samt meðal fá-
mennra hópa og yfir aUar miöaldirnar fram á siöabót, voru hóp-
■ar á Suöur-Frakklandi, í hinu for-na Gotav-eldi, er héldu við
þær skoöanir.
Einn þessi sértrúarhópur var nefndur Valdensar. Þeirra
■er getið á þessa leið: „Þeir segjast vera góöir menn og hafa
trú Krists og postulanna, en þeir ráðast á og svívirða einn eftir
annan öll sakramenti kyrkjunnar, en sérstaklega kveldináltíðar-
sakramentið, segja að í því geti ekki verið framborinn h'kami
Ivrists, því þó líkami hans hefði verið meiri en stærstu fjöll
myndi kristnin vera búin með hann löngu fyrir þenna tíma.
Þeir segja að brauöið í sakramentinu komi úrstrái, gangi gegn
uui hrosstagl, þegar það er sigtað, og eftir að það er meðtekiö
gangi úr líkamanum óvirðulega, er alls ekki gæti hent ef það
væri guðdómurinn sjálfur. Um skírn segja þeir að vatnið se
efni forgengilegt og geti spillst og megni því alls ekkiað hreinsa
sál mannsins, enda selji kyrkjunnar menn aðeins þetta vatn
fyrir ágirndar sakir, rétt eins og þeir selji moldina til greftrun-
ar og olíuna til smurninga og synda afiausn prestanna. Allar
játningar til presta Rómversku kyrkjunnar. segja þeir gagns-
lausar, þar sem þeir séu syndarar og óhreinar verur sjálfir og
fái hvorki leyst né bundið. Ennfremur segja þeir að krossi
Krists skyldi enginn maður sýna lotningu eða tilbiðja, vegna
þess að engurn myndi hugkvæmast að tilbiðja gálga þann, er
faðir eða móðir væri hengd á, eða vinur eða ættjngi. Marga
fieiri hneykslanlega hluti kenna þeir og meðal annars lesa guð-
spjöllin á sínu eigin rnáti."—
A þessari stuttu lýsingu má sjá hve mjog lifði éftir af skyn-
samlegum kenningum, alt fram undir siðabótar daga, þegar
hinar seinni tíðar Unítarisku skoðanir byrja. á ný að táta á sér
bera, og bera þá það nafn...................................