Heimir - 01.11.1908, Síða 23

HEIMIR
119
SMÆLINGJAR.
----------
Fimm sögur, eftir Einar Hjörleifsson.
8vo, 130 bls. Winnipeií, k;o8. Kostnað*
Ærinaður: <5lafur S. Thorgeirsson. —
Bók þessi er nýútkornin i vönduðurn frágangi -og góðu bandi.
Hefir útgefandinn sent „Heimiv' eitt eintak hennar, og kunnuin
vér honum góðar þakkir fyrir.
Fjórar þessar sögur hafa á-ður komið út í tímaritunum að
heiman, og fylla þær fyrri hehning bókarinnar, en síðasta sagan
sem miklu er iengst, er nú gefin út í fyrsta sinn. „Vitlausa
Gunna" heitir þessi saga. Efni hennarer hið sama og felst í
þessari vísu Hannesar Hafsteins:
„Það var það gamla, að gestur kom
að garði þar og beina hlaut.
Hann tryggðum hét og trúnað fékk,
en tældi snót, og fór á braut." — — — —
— til Ameriku.
Sagan er sögð frásegjanda af vinkonu Guðrúnar, gamall;
konu, heldur fákunnandi í vísindum þessa heims, en ótrúiega er
henni látið takast upp, með inanniýsingar og þeimspekislegar
sennur út af lífinu.
Þó vefur höfundurinn inn í aðalþráð sögunnar, efni, sem
ótítt er í íslenzkum skáldskap, — trúarlífs baráttuna. Guðrún
berst á milli vonar og ótta um tilveru og eiginlegleika guðs,
fram undir andlátið. En þó sannfærist hún um algæzku guðs,
og þegar hann sviftir menn öllum fögnuði og ánægju, þái sé það
til þess, að þeir öðlist enn meiri fögnuð, — dauðafriöinn. Um
háleiti þeirrar trúar,— sé það skoðun höfundarins, eða aðeins
trú Vitlausu Gunnu, sem líkara er, --er fátt að segja. En upp
gefinn hlýtur sá. að vera er tekur þeirri trúarsátt við tilveruna.
Sagan „Fyrirgefning" er óeðlilegasta og um leið fáfengi-
iegasta sagan. Hún á að vera rituð á hversdagsmáli þeirra
óupplýstu og er óspart tekið til fornafnanna, er víða er svo
linoðað inn í setningarnar að maður furðar sig á því hvort ekki
hafi þau í ógáti ofskrifast hjá höfundinum. Til dæmis:
„Hún Ólöf hafði sagt hcnni það svo oft, hcnni Siggu litlu.