Heimir - 01.02.1910, Síða 7

HEIMIR
127
Aftur mun hin nýja trú kenna í þessu tilliti, aö hamingjan sé
skyldurækninni samfara, jafnvel í þessum heimi.
Öll trúarbrögö hafa veriö upplyftandi og glæöandi fyrir
andann, aö ineira eöa minna leyti, í þeim skilningi, aö þau hafa
lyft hugsunum mannanna upp til einhvers atls þeim sjálfum
ofar, til einnar eöa fleiri vera, sern hafa meiri mátt og þol en
tilbiöjandinn sjálfur. Þegar konungar og keisarar hafa veriö
teknir í guöa tölu, þá hafa þeir veriö geröir aö hugsjón, og hafa
þannig lyft hugum rnanna upp frá hinu daglega lífi og því sem
því tilheyrir.
Eftir því sem þessar verur, sem þannig hafa veriö dýrkaöar
uröu göfugri, fágaöri og betri með menningarframförinni, varð
hin viötekna trú nteira hvetjandi til göfugleika og réttlætis.
Mun trú framtíöarinnar verða manninum eins hjálpleg? Mun
hún snerta ímyndun hans eins og manneö'.isdýrkunin í Gyöing-
dómnum, eins og fjölgyöistrúin, Múhameöstrúin og heiöing-
legur kristindómur hafa gert ? Getur hún hrært mannlega sál
eins og hin goökendu náttúrumögn, hinir rnörgu guðir og gyöjur
setn áttu sér bústaöi í loftinu, sjónum, fjöllum, lundum og ám,
eöa hinir inörgu guöir tilbeönir í ýmsum kristnu kyrkjum—guð
faöir, guös sonur, guös móöir, heilagur andi og fjöldi verndar
dýrlinga ? Allir þessir guðir, sem mennirnir hafa tilbeöiö, hafa
veriö hreyfandi öfl í sálarlífi þeirra. hafa blásiö þeim fögrum og
kærleiksfullum hugsunum í brjóst og knúö þá til aö gera skyldu
sína. Mun hin nýja trú koma jafn miklu til leiöar? Þaö er öll
ástæða til þess aö halda þaö. Tilfinning ótta og lotningar og
ást á hinu fagra og góöa munu halda áfram aö vera til og munu
veröa sterkari og aukast að áhrifum. Allar eölilegar mannlegar
tilfinningar rnunu halda áfram meö fullurn kröftum. Nýja
trúinn mun hlúa mjög aö einni dygö, sem er tiltölulega ný í
heiminum, sannleiksástinni og þránni aö leita sannleikans, og
sannleikurinn mun smám saman gera rnenn frjálsa. Þar afleið-
andi mun hin koinandi kynslóö veröa frjálsari, afkastameiri og
sterkari en þær, sem á undan voru. Þeir, sem trúa samkvæmt
hinni nýju trú munu ekki tilbiöja forfeöur sína, en þeir munu
hafa gleggri rneövitund um skyldleika nútíöar og fortföar en