Heimir - 01.10.1910, Blaðsíða 7

H E I M I R
3i
persónu sína, meö því að safna inn í hana stórum hluta af lífsafli
kærleikans. Kærleikurinn er því eölilegt andlegt lífsafl.
Eg vil þá meö fáum Oröum sýna hugsanir rnannsins eöa
aðaleinkenni manngildisins, þegar hann skoðar tilveruna og
kærleikann í því ljósi, sem ég hefi bent á hér að fratnan. Af
því að maðurinn veit að hann er mjög skamt á veg kominn á
þekkingarbraut sannleikans, og af því.hann veit að hið sanna
manngildi er einungis fólgið í því, að þekkja náttúrnua, öfl
hennar, og lög þau, sem hún stjórmst af, og af því hann veit
að allir menn eru sameiginleg lífsheild, og aðsérhver hluti þeirrar
heildar hefur þroskunar öfl í sér fólgin, þá verður það vilji hans
og lífsþrá, að ná þekkingarinnar hæðsta takmarki, ogsömuleiðis
að allir aðrir menn nái því, til þess að öll hin mannlega heild
veröi fullkomin. Afleiðingin af þessari skoðan veröur svo við-
kvæm tilfinning og samhygð með öllum þjáninguin mannanna,
og öllum óíullkomlegleika þeirra. Þessi sainhygð vekur svo sterka
hvöt hjá honum til þess að lina þrautirnar og auka þekkinguna.
En til þess finnur hann aðeins einn vissan veg, og sá vegur er,
að finna orsakir þjáninganna, því þegar orsakirnar eru fundnar,
finnst um leið vegur til að afstýra þeim. Nú sér hann að það er
sannleiksþekkingin ein, sem afstýrt getur meinum mannlífsins,
en ekki trú, sem hugsjónir skapa. En til þess að geta orðið
megnugur um að byggja upp sjálfan sig og liðsinna öðrum, þá
notar hann öfl síns frjálsa vilja til þess að draga til sín öfl kær-
leikans, og við það styrkjast líffærin, svo þau verða fullkomnari
safnvél til þess að taka á móti þekkingu, og rniðla henni til
annara.
Af þessu öllu leiðir að hin skynsamlega trú mannsins, verð-
ur trú á sannleikann, og sömuleiðis trú á það, að maðurinn geti
rneð kærleikans afli, náð því þekkingar hámarki,sem hin eðlilega
þekkingar þrá krefst, bæði í þessu lífi og framhaldi þess. Eins
og hið líkamlega líf þarf samkvæmt eðlislögmáli, að draga til
sín viöhalds efni úr nattúru jarðarinnar, til þess að geta lifað og
þroskast, eins þarf hinn andlegi hluti mannsins næringu, til við-
halds og fullkomnunar. Og til þess að draga til sín hin andlegu
lífsefni notar maðurinn þá aðferð sem við köllum bænina. Bæn