Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1926, Qupperneq 35

IÐUNN
Heilindi.
29
hver hann sé þessi norrænufræðingur, sem hann þykist
hafa fundið höggstað á! En eg vissi ósköp vel, hvað eg
sagði. Þó að eg hafi minna getað sint nútímabókmentum
en skyldi, hef eg lært svo mikið af þeim, og þar á meðal
verkum E. H. Kv., að eg veit, að rit geta verið illa
saman sett, þótt ekki hafi nema einn maður átt þátt í
grautargerð. Sama hlýtur að geta átt við um rit einstakra
manna að fornu. Því hef eg jafnan verið því andvígur
að beita aðferðum þjóðsagnafræðinnar t. d. við fornsögur.
Þeim höfundum, sem réðu ekki efni sínu, var miklu meiri
vorkunn, þótt brotalamir væri á sögugrindinni, en nútíma
skáldsagnahöfundi. Ef E. H. Kv. hefði lagt á sig það
erfiði að lesa t. d. kaflann »Legendariske saga« í dokt-
orsritgerð minni, þá inyndi hann hafa séð, að hann gengur
nærri allur út á að sýna, að það, sem talið hafði verið
bera vott um viðbætur og íauka, sé í raun og veru
smíðalýti frá hendi þess, er söguna setti saman. Þá hefði
hann komizt hjá að slá þetta vindhögg, sem er jafnæfð-
um skylmingamanni alls ekki samboðið.
Annars get eg ekki stilt mig um að skjóta hér inn
lítilli athugasemd til íhugunar. E. H. Kv. finst, eins og
áður er getið, lítið til um undirstöðu norrænna vísinda.
Og hann víkur oft að því, hvað einn prófessor í heim-
spekisdeild háskólans sé grunnfær og skilningslaus. Þetta
hentar honum ekki einungis vel í þessari deilugrein, held-
ur hefur hann mikið til síns máls. Vísindaaðferðum nor-
rænna fræðimanna er mjög áfátt. Því reynir hver að velja
úr það, sem honum þykir sannast. Prófessorum er áskapað
að basla við að afla nýrrar þekkingar og vinna úr henni.
Þeim skjátlast víst manna oftast, og geta þó komið að gagni.
En eg hefði búizt við umburðarlyndi í þessu efni af E.
H. Kv. Fyrir utan almenna miskunnsemi, hefur hann sér-
staka ástæðu til þess. Hann hefur um langt skeið fengizt