Kirkjuritið - 01.12.1936, Qupperneq 4

KirkjuritiÖ.
NÝR HIMINN OG NÝ JÖRÐ.
JÓLAPRÉDIKUN.
Eftir séra Svein Víking.
„En vér vænium eftir fyrirheiti hans nýs him-
ins og nýrrar jarðar, þar sem réttlæli hýr
(11. Pét. 3.13).
Jólin koma til vor með nýjan himin og nýja jörð. Á
þeirri hátið breytir alt um svip, verður hlýlegra og bjart-
ara en nokkuru sinni endranær. Og þessi hreyting er ekki
fyrst og fremst fólgin i því, að livert heimili er þá fág-
að og prýtt eftir föngum og allir ldæðast sínum beztu
fötum. Ekki cru það heldur jólatrén, jólaljósin og jóla-
gjafirnar, sem valda þessu, enda þótt það setji sinn hlæ
á hátíðina. Það eru mennirnir sjálfir, sem hreytast —
um jólin. Þeir verða glaðari i viðmóti, göfugri í hugsun
og betri. Áhyggjurnar hverfa, dægurþrasið þagnar, en
liljóður fögnuður og dularfull helgi fyllir liugann.
Þessum áhrifum jólahátíðarinnar, þessari breytingu
hugarfarsins, sem hún veldur, lýsir eitt af sálmaskáld-
um vorum, er það segir:
Þá hjóða menn fúsir bróðurhönd,
þá birtir í liugans leynum,
þá hm'tast að nýju brostin bönd.
Þá bætt er úr sárum meinum.
Og þá er sem tengist land við lönd
í Ijómandi kærleik hreinum.
Er það ekki annars einkennilegt, að jólin skuli hafa
slík áhrif á oss umfram alla aðra daga ársins? Og er það