Kirkjuritið - 01.12.1936, Síða 8

398
Sveinn Víkingur:
KirkjnritiS.
með valdi þekkingar og kærleika. Þar var elcki starfað
fyrst og fremst til þess að auðga sjálfa sig, heldur til
liins að vinna heildinni gagn. Og þar voru mennirnir
bjartsýnir og hugsterkir, því að þeir treystu Guði sínum,
elskuðu liann, og lögðu öruggir all í lians styrku hö'nd.
Þetta var sú jörð, sem Jesús vildi gefa mönnunum, sú
jörð, er samboðin væri binum bjarta himni kærleikans.
Og lífsstarf Jesú Krists var í því fólgið að kenna og
hjálpa mönnunum til þess að skapa slíka jörð, þar sem
bróðurkærleikurinn drotnar, trúin vermir og huggar og
réttlætið býr.
En mennirnir smáðu þær gjafir frelsara síns og of-
sóttu hann sjálfan. Þeir negldu hann á krossinn á Gol-
gota. Þeir lögðu líkama hans í gröfina og veltu þung-
um steini fyrir grafardyrnar. Þeir hrósuðu sigri — um
stund. En þá gjörist undrið. Stcininum er velt í burt, og
Kristur rís upp í ævarandi dýrð. IJann lifir. Ilann elskar
oss enn, hjálpar enn, frelsar enn. Enn í dag slanda gjafir
lians mönnunum til boða: Nýr himinn og ný jörð, þar
sem réttlætið býr.
Fullar 19 aldir eru nú liðnar, síðan jólabarnið Jesús
Kristur gaf oss mönnunum sína mildu gjöf, nýjan him-
in og nýja jörð. En -- höfum vér þegið þá gjöf? Þriðj-
ungur mannkynsins hefir að nafninu til þegið liana lil
hálfs. IJinir hafa hafnað henni. Vér liöfum þegið nýjan
himin. Vér höfum hafnað nýrri jörð. Vér höfum valið
léttara hlutskiftið, að þiggja án þess að gefa, þiggja
himingjöf frelsarans, en vanrækt að hjálpa honum til
þess að skapa nýja jörð. Það er vor mikla ógæfa.
Vér trúum því, að kærleiki Guðs hafi opinlærast oss
með fegurstum hætti í Kristi Jesú. Kærleiki Ivrists, eins
og hann birtist oss í lífi lians og starfi hér á jörð, er oss
hin mikla trvgging fyrir þvi, að yfir oss livelfist bjartur
himinn eihfðarinnar og lcærleikans. Það er dýrleg gjöf.
Það er hið mikla þakkarefni hverrar einustu jólahátíð-
ar. „Drottinn elskar, drottinn vakir daga og nætur yfir