Kirkjuritið - 01.12.1941, Qupperneq 13

Kirkjuritið.
Mlaraugað.
Þótt vetur væri og hvít jörð af snjó á norðurvegum,
var molluhiti og logn við hlið Himnaríkis. Það var fremur
rólegur dagur þar, aðeins þessi venjulegi, óslitni straum-
ur af sálum og ekkert sérstaklega vandasamt að úrskurða.
Sánkti Pétur dottaði í stól sínum og lét Markús. skrifara
sinn og fulltrúa, hafa fyrir því að afgreiða. — Það var
sem sagt rólegur aðfangadagur jóla, þarna hak við nálar-
augað. — Snenima um morguninn liafði komið hópur af
Kínverjum, sem orðið höfðu fyrir flóði og druknað þá
um nóttina, en þetta voru fávísir og fátækir menn, sem
flugu í gegnum nálaraugað, viðstöðulaust. — Það eina,
sem lítið eitt hafði raskað ró hins heilaga Péturs, var
prófessor dr. A. N. Schmidt, liáskólakennari i rökfræði
frá Basel, liann vildi yfirleitt ekki kannast við það, að
unt væri að komast í gegnum augað. — Prófessorinn
hafði ekkert ilt aðhafst í jarðlífinu, liann hafði troðið
hinum sannprófuðu og rökréttu vísindum í lærisveina
sina í nokkura ártaugi, hann hafði aldrei látið sannfærast
af neinu, sem ekki varð sannprófað. Það var óvísindalegt.
Og það var gjörsamlega óvísindalegt að fara fram á það
við hann, að liann færi að gera sjálfan sig hlægilegan
með því að fara að reyna að smjúga gegnum þetta nálar-
auga. Ef hann ætti að komast inn í Himnaríki, þá varð
það að gerast á einhvern eðlilegan hátt, sem heilbrigð
skynsemi gat sætt sig við. — Sánkti Pétur þekti þessa
menn. Aldrei þreyttist hann á því, að tala um fyrir þeim,
þótt hann vissi það mætavel fyrirfram, að þeir hlutu að
taka út sinn tima, utan við hlið himnanna, áður en þeir
fengu skilið leyndardóminn við nálaraugað, — leyndar-
dóminn, sem er liverju barni augljós, en einungis þeim
fullorðnum, sem vilja verða börnum líkir í annað sinn.
Pétur gekk út fyrir til dr. Sclnnidt frá Basel, en doktorinn
sagði bara, að hann eyddi ekki orðum né tíma til þess