Kirkjuritið - 01.12.1941, Qupperneq 37

Kirkjuritið. J M. G.: Biðjið og yður mun gefast.
427
verið okkur skærari leiðarstjörnur en nokkuru sinni áður.
Og kraftaverk hefir skeð. Kraftur og liönd hins upprisna
liefir verið að verki á áþreifanlegan og sýnilegan liátt
ríkulega á heimili okkar, og er að útmá sjúkleikann. —
Æxlið, sem ég gat um, er horfið, liitinn „normal“ í þrjá
dagana síðustu og matarlyst ágæt. Þetta er meira en hægt
er að þakka með nokkurum orðum. — Þessi læknandi
kraftur liefir látið finna til sín á næturnar. Aðfaranótt
miðvikudagsins í páskavikunni fann konan mín, að sæng-
in var tekin ofan af sér og sterkur straumur settur á
veika hlettinn. Aðfaranótt laugardagsins í sömu viku fann
hún, að eitthvað var rekið í hakið, þeim megin, sem sjúk-
leikinn var, og um morguninn sá ég greinilega rauða rák
á hörundinu, þversum yfir hakið. Rákin hvarf skömmu
seinna. Ekki mögulegt, að hér liafi verið um venjulegt
far að ræða. Þenna morgun fór æxlið að tæmast út í
þvaggöngin, og hefir verið að tæmast síðan. Þennan dag
fór líka hitinn að falla. Aðfaranótt fjórða dags eftir páska
(milli kl. 12—1) fékk konan þriðju heimsóknina. Ég var
ekki heima, í barnaprófi. Hún var vel vakandi, en skyndi-
lega kom yfir hana svefnhöfgi, þó ekki venjulegur svefn.
Hún vissi af sér. Þá fann hún, að komið var að rúmi
sínu og átt við sig þeim megin, sem sjúkleikinn var, Er
þeirri aðgerð var lokið, vaknaði hún af dáinu. Sofnaði
svo rétt á eftir sínum eðlilega svefni. — Þetta er undur,
dýrðlegur vitnisburður um ahnætti Guðs og kærleika.
Við hjónin efum ekki, að liið læknandi almætti verði
enn að verki, unz fullkominn bati er fenginn.
Ég veit, vinur minn, að þessi vitnisburður gleður þig.
Mig langar sannarlega til að gefa þér hlutdeild í honum.
— Ýmislegt fleira má um þetta segja, sem er dásamlegt
og sýnir herlega náið samband lífsins hér og annars staðar.
Það læt ég híða núna, en segi þér síðar ....
Hugsaðu til konu minnar í bænum þínum, vinur minn.
Gleðilegt sumar!
Þinn einl. Jón M. Guðjónsson.