Kirkjuritið - 01.10.1955, Page 26

360
KIRKJURITIÐ
vita nú, að það voru engir meðalmenn, sem brutust fram
til sigurs, önnuðust stór heimili, urðu höfðingjar í sveit
sinni og forystumenn í félagsmálum, en um leið skyldu-
ræknir í prestsstarfi, ræktu með prýði helgar tíðir, hús-
vitjanir og barnafræðslu. Einn þeirra prýðismanna í klerka-
stétt var séra Pálmi Þóroddsson. Hann var atorkumaður
mikill til starfa, kom upp góðu búi og stundaði sjó, enda
er stutt á mið í Sléttuhlíð og á Höfðaströnd. Var sjó-
sókn honum mikið yndi og þótti hann góður formaður.
Allt fram á elliár sín í Hofsósi reri hann annað slagið,
en er hann lét þó af því, sleppti hann sjaldan þeirri ánægju,
að ganga niður í fjöru, þegar bátarnir lentu, til að skoða
aflann. Er sjómönnunum í Hofsósi ekki hvað sízt ljúft
að minnast sjómennsku séra Pálma. Á vetrum óf hann
í föt á böm sín og heimafólk. Var fjölmennt oft á prests-
setrinu á Höfða, er þar voru auk barnanna bæði vinnu-
hjú og unglingar til náms. Ekki var starf húsmóðurinnar
minna en húsbóndans. Eiga margir góðar minningar um
gestrisni og greiðasemi prestsheimilisins.
Sannarlega náði starfsvilji séra Pálma ekki síður til
prestsþjónustunnar. öll embættisverk sín rækti hann af
mikilli alúð og skyldurækni. Eiga sóknarbörn hans marg-
ar minningar um atorku hans og ósérhlífni, er hann kom
á kirkjustaði til messugerða í harðviðrum og ófærð að
vetrarlagi og gekk þá á skíðum. Varð jafnan ekki annar
á undan honum til kirkju, enda var honum illa við óstund-
vísi og hvers konar óreglu. Á sama hátt fór hann um
sóknir sínar í húsvitjunarferðum, er hann rækti af mikilli
kostgæfni, lét bömin lesa og fylgdist með framförum
þeirra í kristnum fræðum, enda var á fyrri hluta prests-
skapar hans ekki um aðra barnafræðslu að ræða en þá,
sem heimilin og presturinn veittu. Valt þá ekki lítið á ár-
vekni prestsins í því starfi.
Um þær mundir, sem séra Pálmi varð prestur og þó
nokkrum árum áður, var stofnað til ýmiss konar félags-
samtaka í sveitum landsins, hreppsnefndir, sóknarnefndir