Kirkjuritið - 01.10.1955, Síða 36

370
KIRKJURITIÐ
er, hvenær vér verðum að grípa til forðabúra fræðslunnar, sem
vér fengum á unga aldri. Ef til vill bjargar það mönnum í
skipsstrandi eða gefur þeim þrek til fagurs dauða, að í hug
þeirra kemur ritningargrein eða sálmavers frá þeim tíma, er
þeir gengu til prestsins. önnur dæmi mætti ótal nefna.
Vandinn er sá að ákveða, hvað á að heimta minnst.
Ég fyrir mitt leyti gæti vel fallizt á, að leggja mál þetta í
hendur biskupsins að miklu leyti. Fela honum að skrifa oss
prestunum fyrir næstu áramót, hvað hann teldi æskilegt að
vér létum börnin læra utan að á komandi vetri. Mætti svo
endurskoða þær tillögur hans á næstu prestastefnu.
Hins vegar teldi ég enn æskilegra, ef unnt væri að samþykkja
nefnd presta, sem í samráði við biskupinn semdu og sæju um
útgáfu á þeim lærdómsgreinum, er krafizt væri að böm kynnu
til fermingar. Á ég þar ekki við Biblíusögur, því að þær eru
enn skyldunámsgrein í barnaskólunum.
Ég á aðeins við örlítið kver, ef kver skyldi kalla, til dæmis
á lengd við Fræði Lúters hin minni, sem bömum væri skylt að
eiga og kunna, öllum, sem það gætu lært.
Ég skal nú að lokum nefna, hvað ég gæti hugsað mér að
væri í þessu kveri og miða þá við það allra minnsta:
1. Faðir vorið.
2. Blessunarorðin.
3. 10 boðorðin.
4. Trúarjátningin.
5. Sæluboðin.
6. 20 valdar ritningargreinar.
7. Fimm úrvalssálmar. (Til dæmis, svo að ég nefni einhverja,
raunar af nokkm handahófi: Ó, þá náð að eiga Jesúm, Á hendur
fel þú honum, Þú, Guð, sem stýrir stjama her, Ó, Jesú bróðir
bezti og Við freistingum gæt þín).
Auk þess smáviðbætir, sem ekki þurfti að læra utan að.
Fáein orð um kirkjuna almennt og íslenzku kirkjuna sérstak-
lega. Og sálmurinn Allt eins og blómstrið eina, sem hefir algera
sérstöðu í kirkju vorri — og raunar í kirkjunni allri. Viðbætir
þessi væri til íhugunar og minnis.
Þetta kver yrði sennilega ekki nema 5—10 blaðsíður í litlu
broti. Engu meðalgreindu bami væri ofraun að læra það utan-
bókar. Engum presti ætti að þykja óþarfi að kenna það.