Kirkjuritið - 01.10.1955, Blaðsíða 35

KRISTINDÓMSFRÆÐSLA BARNA 369
í miklu ósamræmi innan íslenzkrar kirkju síðustu áratugina.
Þar sem annars staðar hefir kirkjan slakað á undan stormi
tímans, jafnvel látið reka.
Fyrir nokkrum árum mun prestastéttin hafa samþykkt að
þess skyldi gætt, að hvert barn fengi að minnsta kosti 20—25
stunda uppfræðslu hjá prestum fyrir fermingu. Þetta kom til
af því, að vitað var, að vér prestarnir ræktum þetta starf næsta
misjafnlega. Og það gerum vér enn.
Það er alkunnugt, að sumir prestar spyrja bömin meira og
rninna í tvo vetur og taka þau jafnvel til viðbótar nokkra
daga heim á heimili sín fyrir sjálfa athöfnina. En hins eru
iíka dæmi, að böm hafa ekki verið spurð nema örfáa daga
fyrir fermingu, — og það samfellt. Slíkt hlýtur að hafa hvort
tveggja í för með sér, lítinn lærdóm og enn minni persónuleg
áhrif prestsins. En þetta hvort tveggja er grundvöllur og til-
gangur spuminganna.
Þetta gat ef til vill verið réttlætanlegt áður fyrr, á meðan
kirkjan stóð fastari fótum og var rótgrónari. En það er ekki
Verjandi í dag. Það er að láta ungskóginn vera í óhirðu.
Að mínum dómi er það skilyrðislaus skylda vor prestanna,
°g nauðsyn kirkjunnar, að vér kennum allir börnunum eitthvað
ákveðið undir fermingu. Ég á hér auðvitað við böm almennt.
®ngin regla er án undantekningar. Sum böm geta varla lært
neitt sem heitið geti. Þau hafa ævinlega verið og hljóta alltaf
að vera undanskilin meginreglunni.
En á tímum kristinnar vankunnáttu er ekki hægt að sætta
sig við það fyrir prestastéttina, að krefjast þess eins, að bömin
komi svo og svo marga tíma til samtala um kristileg efni.
^ér verðum að kenna þeim gmndvallaratriði kristinnar kenn-
ingar 0g siða. Aðrir verða ekki til þess, enda eigum vér ekki
^nöfu til þess.
Og vér verðum að gera samræmdar kröfur, því að annars
getum vér ekki fullnægt þeim. Þetta á að minnsta kosti við
Urn Reykjavík og nágrenni hennar.
5.
Ég veit, að fæstir yðar — sennilega engir — geta ekki fallizt
a> að bömin verði að læra eitthvað utanað til fermingar. Vér
Þekkjum það allir af eigin reynslu, hversu óútreiknanlegt það
24