Kirkjuritið - 01.05.1964, Side 20

210
KIRKJURITIÐ
og hundingjahátt. — Stórkostleg fræðslmnynd. Hún styður ríkt
þá staðreynd að „trúin á manninn“ getur ekki leyst Guðstrúna
af hólmi. Þótt vér eigum vonandi ótakmarkaða þroskamögu-
leika, er mannkynið enn á því stigi, að ósjaldan hegða menn sér
verr en nokkurt dýr. Og af engu stendur manninum meiri voði
en sjálfum sér. Það sanna myndirnar frá Hirosliima — þar sem
lífið er með því óeðli eftir helsprengjuna, að fiskar leitast við
að klifra upp í tré, skjaldbökur villast inn í auðnir og fuglarnir
liafa gleymt að gera sér hreiður.
Myndirnar frá óhófseyðshmni á hinum dýru matstöðum, bæði
í Austur- og Vesturálfu eru litlu hugðnæmari, þegar þess er
minnzt að hálft mannkynið sveltur daglega.
Ólmgnanlegt var að sjá Hawaibúa, er ekki fyrir löngu síðan
voru frjáls þjóð og með mikla sjálfsvirðingu, en lifa nú á að
dansa og smjaðra fyrir ferðalöngum.
Eymdin í Hong-Kong er meiri en orð fá lýst.
1 einu orði sagt: Þetta er mynd, sem lýsir því átakanlega,
livað vér eigum langt í land til að ná fullþroska og lifa eins og
sannir menn. Hugsjónir kristindómsins eiga enn sitt erindi. AHS
staðar.
„Aldrei úSur“
Svo segir í starfsmannahlaði í Stokkhólmi:
Aldrei áður hafa menn búið í jafn miklu þéttbýli, og Jió fund-
ið eins til einmanaleika.
Aldrei áður hefur Jijóðfélagsskipulagið verið jafn yfirþyrm-
andi en einstaklingurinn jafn ógnar áhrifalítill.
Aldrei áður liefur sjónvarp, útvarp og blöðin, veitt oss jafn
almennar upplýsingar, og þó höfum vér aldrei verið áttavilltari
en nú.
Aldrei áður hefur ástin milli manns og konu þýtt jafn mikið
kynlíf, og kynlífið falið í sér jafn litla ást.
Aldrei áður liafa endurbyggingarnar verið jafn miklar á hmu
ytra sviði, en jafn sáralitlar í andlegum efnum.
Aldrei áður liafa flokksforingjar, launasemjendur og i3n“
jöfrar verið bjartsýnni og lieitið oss fegurri framtíð, en aldrei
hafa skáld og listamenn verið svartsýnni og lirakspárri.
Aldrei liefur Guð verið minna í liávegum hafður, og ]>ó hef-