Kirkjuritið - 01.12.1965, Side 10

440
KIRKJURITIÐ
„Innan og ofan frá koin
embættistign þín og dáð.“
Hann var skaplieitur ínaður, viðkvæmur og auðsærður en
frábært karlmenni í öllum viðbrögðum, og skopnæmið, sem
var ineð jieiin afburðum, að telja verður snilligáfu, var bonum
vörn og lyfsteinn við áverkum.
Höfðingi bræðra sinna. Hér er altarið Iians. Engiim fórst bet-
ur altarisþjónusta. Röddin naut sín í söng, ldær bennar og
beiting og tónskvn lians bjálpuðust að, en yfirbragð og styrk-
ur þjónustunnar stafaði þó fyrst og fremst af því, að mikil sál
var lögð í verkið, albugur bænarmanns, sem framgekk í lítil-
læti fyrir Guði sínum.
Og bér er prédikunarstóllinn lians, öndvegi liöfðingjans, þar
ber liann liæst. Séra Bjarni var á allan liátt sérstæður persónu-
leiki en livergi fremur en sem ræðumaður. Gáfa Iians í því
tilliti var atgjörvi, sem hiklaust má telja með fágætum. Nú
tala ég ekki um liann sem ræðumann í glöðu samkvæmi. Þar
átti liann ekki sinn líka. Á gleðinnar stundum með sóknarfólki
var það jafnan bámark fagnaðarins, þegar séra Bjarni stóð
npp og brá á leik, og gat jöfnum liöndum ausið af sjóði vits-
muna sinna og trúarlegs innsæis. Þessa verður lengi minnzt í
Reykjavík, eins og tilsvör lians og hnyttiyrði munu í minnum
böfð. En bins mun líka minnzt, að banti fann bið rétta orð,
Jiegar hann kom Jiar sem sorgin var. Hann sagði einu sinni í
fyrirlestri: „Varst Jiú með prestinum, Jiegar hann talaði við
móðurina, sem liafði misst einkason sinn í sjóinn? Sást }>ú Jiá
buggunarkraftinn, sem Guðs orð veitir? Varst þú viðstaddur,
Jiegar talað var í einrúmi við liinn niðurbeygða mann? Fylgdist
Jiú með preslinum, er liann stóð bjá grátandi börnunum og
móður Jieirra? Ég veit ekki bvort Jiú varst Jiar. Guðs orð var
lesið, bænin beðin. Drottinn var þar“. Þetta sagði séra Bjarni.
Það var ekki allt unnið í almannaaugsýn. En það, sem starfað
var í leyndum, setti sinn blæ á prédikunina. Það fannst oft. Á
bak við orðin var bæn fyrir Jieim, sem liann Iiafði verið kaR-
aður til að liugga, sefa, styrkja. Hann var sálusorgari í prédik-
un sinni. Hann fór ekki í stólinn til þess að ýfa efasemdir eða
annað bugstríð né fjasa uin fjarstæð efni, lieldur til þess að
styðja, bvetja, lyfta og græða og vitna uni Drottin máttarins