Kirkjuritið - 01.12.1965, Qupperneq 25

KIRKJURITIÐ 455
lagt er á að framleiSa gereyðingarvopn á sama tíma og skellt
er skollaeyrum við hungurveini liálfs mannkynsins.
Sumir mikilhæfir menn óttast að vestræn menning sé í
liættu sakir þeirrar stefnu, sem liér er vikið að. Engum þeirra
kemur þó í hug að gera lítið úr raunvísindum eða vilja draga
úr eflingu þeirra. En þá grunar að sálarlífið og liið svokallaða
andlega svið sé engu óverulegri né ómerkari heimur en sá,
sem vér liversdagslega liöfum mest fyrir augum' og oftast í
liuga. Og því orðið aðkallandi að snúa sér meira að rannsókn
hans, en gert hefur verið undanfarna áratugi.
Það vefst heldur ekki fyrir neinum, sem þekkir sögu lið-
inna alda, að ef réttlætiskenndin sljófgast og siðunum hrakar
er vá fyrir dyrum.
Því kem ég að síðara atriðinu.
Þótt skólarnir eigi að allra dómi að búa menn undir að
vinna að óteljandi verkefnum í þágu þjóðfélagsins, verður
liöfuð ldutverk þeirra tæplega betur skýrt en með því að
minna á það, sem Erlingur Skjálgsson taldi skyldu sína gagn-
vart hjúum sínum: Að koma þeim öllum til nokkurs þroska.
í því felst sá skilningur að hann hafi aukið manngildi þeirra.
Einhvers staðar las ég, að í öllum kaðli, sem Englendingar
gerðu til opinherrar þjónustu væri rauður þráður.
Mundi ekki liinn rauði þráður manngildisins, sá, er beztur
væri og lialdkvæmastur, af trúarlegri rót runninn og spunninn
af siðrænum toga?
Verði að svara því játandi, eins og eg ætla, er skylt að taka
það nægilega til greina í skóla og uppeldismálum.
Fordn imi
Hinn nýji rektor Menntaskólans Einar Magnússon, setti skól-
ann nú í dómkirkjunni. Auk hans töluðu þar fyrirverandi
reklor Kristinn Ármannsson og sr. Jón Auðuns, dómprófast-
ur. Vakti þetta athygli , mæltist vel fyrir.
All lengi undanfarið hafa rektor og kennarar Mennlaskól-
ans gengið með nemendum í kirkju áður en jólafríið hefst
og hlýtt stuttri inessu að því tilefni.
Gagnfræðaskólinn í Kópavogi og vera má fleiri skólar hafa
einnig tekið upp þann sið.