Kirkjuritið - 01.12.1965, Qupperneq 33

IvIIÍKJ URI'i'ID
463
l\ eykh ólakirkja (gam lu)
Svo var iiin })ctla liöfuðból við Breiðafjörð, sem var ásamt
bjáleigum metið á 120 hundruð og þar með ein af liæst metnu
jörðum landsins. Hún drógst aftur úr, því að tímarnir breyttust
og aðrir atvinnuliættir komu í stað þeirra, sem áður voru.
Fyrir all-löngu komust Reykliólar í eigu þess opinbera og
skyldi unnið að því að koma þar upp eiuskonar böfuðstað
fyrir Austur-Barðastrandarsýslu — „byggðakjarni“, mundi það
víst lieita á máli nútíma hagþróunarfræða. En þetta vildi ekki
ganga greitt. Ymsar tillögur og ráðagerðir liafa verið á döf-
inni um framtíð staðarins. Eitt það síðasta, sem gert hefur verið
á þeim vettvangi, var það er skipuð var nefnd á sl. liausti, sam-
kvæmt ályktun Alþingis, nefnd manna til að gera tillögur um
liagnýtingu staðarins, svo að þar mælti eflast byggð, er yrði
jafnframt nálægum sveitum til stuðnings. Nú er að vísu all-
mikil og blómleg biiseta á Reykhólum. Þar er prófastur Barð-
strendinga, þar er liéraðslæknir, skólastjóri, tilraunastjóri,
smiður, vegastjóri, bóndi o. fl., alls 11 fjölskyldur með næstum
40 manns í lieimili. En unnendur Reykbóla, þeir sem bezt