Kirkjuritið - 01.12.1965, Síða 41

Kirkjuritið - 01.12.1965, Síða 41
Allan Thybell: Hilda Hún er ekki mikil fyrir mann að sjá. Kengbogin og öll af sér gengin. Andlitið rúnum rist, lirjúfar, margsprungnar liernl- urnar ljóst þrældómsmerki. Augun aftur á móti. Þau eru svo logandi, að þau skjóta gneistum. Góðleikinn, traustið og þakk- látssemin geisla af þeim. Ójá, þakklátssemin. Mundu menn láta sér til liugar koma, livað hún segir, þetta gamla, bogna strá, sem sé þetta: Ég er svo þakklát fyrir lífið. Það liefur veitt mér mikla hamingju og auðævi. Hamingju — því er ekki að leyna, að unnt er að rekast á hana, þar sem sízt niætti ætla. En getur hún átt sér stað hér Iijá þessari Iiröktu og marghrjáðu konu? Eða auðævin? Ég virði fyrir mér lágreista stofukytruna, einu vistarveruna, sem um er að ræða. Sami fátæktarstimpillinn er á öllu, sem séð verður. Samt er ilmur af nýstroknum gluggatjöldunum. Og það dylst ekki að það hefur verið farið nærgætnnm höndum um snjáð húsgögnin. Úti er sumarið í háhlóma -— prestakragar, riddarasporar, morgunfrúr. Einsetukonan er mikill blómavinur. Og þessi Fransískusarsystir lætnr sér annt um fuglana og iill smákvik- indi. En livernig getur hún látið sér um munn fara að hún sé svo þakklát fyrir h'fið. Það eru þó þolraunir, þjáningar og fátækt, sein liún hefur mest komizt í kynni við. Það eru nú allmörg ár síðan, að hin fágæta saga þessarar hlíðu og nægjusömu konu, var rakin í sænska útvarpinu á

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.