Kirkjuritið - 01.12.1965, Síða 45

Bækur
Kristian Schjelderup
LYS I MÖRKET
Útgefandi: Aschehouge. o. Co.
Oslo 1965
Bók þessi er safn af ræðum, sem
Schjelderup f. biskup i Hainars-
slifti liefur flutt við ýmis tækifæri.
Þær eru fáoriVar og gagnorðar og
lúta allar aiV kjarna kristindómsins.
Biskupinn velur þeim heiti hverri
um sig, og má t. d. nefna: Langa-
frjódag, Undir opnum himni, Lof-
söng kærleikans, Eining kristninn-
ar, Var þá sól risin upp (páska-
ræða), Um dauiVa og líf.
RæiVurnar eru til]>rifamiklar og
má telja liverja annarri fegurri,
hugsanir ljósar og á því ináli, sem
flestum er auðskiliiV. Yfir þeim er
hjart og mikla huggun að finna á
hættutíð kjarnorkualdar. Þær hoða
frið og einingu.
Þeim, sem ætla hókina lýsingu
liöls og haruia fyrst og fremst,
skjátlast mjög. Kristindómurinn er
ekki sútar-kristindómur, heldur
fagnaðarerindi, gleðilioðskapur,
eins og frumkristnin nefndi hann
þegar.
Kristian Sehjelderup hiskuii lconi
til Islands fyrir nokkruin árum, og
þótli Islendingum gott að ldýiVa á
hann og kynnast lionum. Efa ég
ckki, að þeim niuni einnig verða
fengur að þessari ljúflegu og hjart-
sýnu liók lians.
Asmundur GuiSmundsson.
tirninl af bréfuin, n|i fjölda gjafa. Aldrei liefði mér koinið lil
ltugar að það fyrirfyndust svona niargar góðar og vinalegar
manneskjur. Mér vortt líka gefnir peningar — þeir voru svo
miklir, að nii gal ég loks gefið af gnægðum niínum til trú-
boðsins.
Hún dregttr fram blöð og bækur. Á titilblaðið á einni bók-
inni það er guðsorðabók — stendur skrifað: Guð lilessi þol-
góðustu og nægjusömustu inanneskjuna, seni til er.
Og nú er Hilda frænka í Tiiby komin undir græna torfu.
Þannig var hún nefnd í útvarpinu — þessi veslings, veika,
lirjáða kona. Hún, sem lét þrautina göfga sig.
Á steininum liennar ælti að standa: Hér ltvílir dýrðlingur.
(G. Á. þýddi.)