Kirkjuritið - 01.12.1965, Side 49

KIKKJURITIÐ
479
MERKIR ÍSLENDINGAR
Nýr flokknr, IV. b.
liókjellsútgáfun H.F. — Rik. 1965.
Prentsm. Oddi
Séra Jón GuiVnason liefur séð um
þctta bindi, sem hin fyrri, af mikl-
um Iærdómi og prýði. Ilér eru eins
og áður 12 ævisögur: Jóns Og-
mundssonar, helga, Þormóðar Torfa-
sonar, sagnaritara, Jónasar Hall-
grínissonar, skálds, Odilgeirs Step-
hensens, stjórnardeildarforseta, —
Skúla Gíslasonar, prófasts, Gunn-
ars Gunnarssonar, prófasts, Jóns
Þorkelssonar, þjóðskjalavarðar, Þor-
valdar Jakolissonar, prests (áður
óprentuð), Jóns Helgasonar, hisk-
ups, Guðmundar Hannessonar, próf.,
Þorsteins Gíslasonar, ritstjóra og
Björns Bjarnasonar frá Viðfirði.
Allar eiga þær erindi til lesenda
sinna. Vcra má að æviágrip Guð-
mundar Hannessonar, sem próf.
Níels Hungal ritaði, þyki hvað
skemmtilegast, enda ræðir það um
einhvern fjölfróðasla mann, sem
uppi hefur verið á Islandi, og ágæt-
asta. Hins vegar munu flestir einna
ófróðastir um Þormóð Torfason, er
m. a. sat eitt sinn heilt ár í fangelsi
í Sámsey, en síðar var gerður að
sagnaritara Noregs.
Því fróðlcgra er að kynnast þess-
um mikilhæfu mönnum, að ævifer-
ill þeirra var næsta ólíkur.
Á allan liátt er liókin hin vand-
aðasta.
Sveinn Víkingur:
BERNSKUÁRIN
Kvöldvökuútgáfan, Akureyri 1965.
Prentsmiðja Akraness.
Heitið er einkar vel valið. Hér er
ekki um samfellda né nákvæma
ævisögu að ræða. En höfundur
dregur upp skýrar og skemmtilegar
myndir af þeim dögum hernskunn-
ar, sem enn standa ljóslifaudi fyrir
hugskotsaugum lians, segir frá
mörgum hjörlum hernskustundum,
cn einnig stöku sárum alhurðum,
er liann her enn ör eftir.
Séra Sveinn er stór snjall frá-
sagnarmaður, orðfimur og málliag-
ur, hráðglettiun, stöku sinnum dá-
lítið háðskur.
Flestir, sem aldir voru upp í sveit
á fyrsta fjórðungi þcssarar aldar
kannast vel við efnið og margir
kaflarnir ryfja upp fyrir þeim svip-
aðar minningar. En eins og gefur
að skilja á séra Sveinn Iíka sínar
eigin götur og sína sérstöku
reynslu. Hann missir ungur háða
foreldra sína og síðasta mynd hók-
arinnar: Dinini þjóta ský, — en
þar segir frá láti móðurinnar —
snart mig mest. Þar er á svo látlaus-
an en innilegan liált skýrt frá mikl-
urn örlögum.
Svo eittlivað sé fundið að, má
henda á að nokkurra endurtekninga
gætir sums staðar. Annars er frá-
gangur góður. Eg hlakka til fram-
haldsins.