Kirkjuritið - 01.10.1966, Blaðsíða 21

KIRKJURITIÐ 355
°þarflega í líma við að' halda í sumum líftórunni, sem ekki geti
°rðið þeim nema til kvalræðis.
Því er ekki úr vegi að rifja liér upp eftirfarandi ummæli, sem
tekin eru úr erindi eftir Gilhert Murray í þýðingu Guðmund-
ar Þinnbogasonar.
«Allan síðari liluta fornaldar og á miðöldum var grundvöllur
112 rtisfræðinnar rit eftir tvo fornlækna, Hippokrates og Gale-
llos- Galenos var grískur maður, er átti lieima í Rómahorg
s,ienima á keisaratímunum. Hippokrates var grískur maður og
aUi ðeinia á eynni Kos á fimmtu öld f. Kr. Mikill hluti af
i°ou kinnar nýju læknisfræði er sagan um það, hvernig hún
°snaði úr heljargreipum þessara miklu fornmanna. En eitt
yitkorn eignað Hippokratesi var notað við keimslu læknaefna
lu*na tíð í Skotlandi og er enn haft uin liönd í sumum amerísk-
Ulli háskólann. Það var eiðurinn, sem læknaefnin á gullöld
rikkja sóru, er þeir hátíðlega gengust undir embættisskyldur
' Ular. Lærisveinninn sór að lieiðra kennara sinn og lilýða honum
US annast börn lians, ef þau nokkurn tíma þyrftu þess með; að
'jálpa ávallt sjúklingi sínum sem bezt hann gæti; að beita
'* rei eða þykjast beita göldrum eða töfrabrögðum eða neinum
í 1 lruáttúrlegum meðulum; að láta aldrei eitur úti eða fremja
0 °&legar liandlæknisaðgerðir; að misbeita aldrei þeim trúnaði,
' lu j^-kni er veittur vegna stöðu hans í liúsi sjúks manns, hehl-
!" minnast þess ávallt er liann gengur þar inn, að hann kemur
‘Ulgað sem vinur og hjálpari allra sem þar eru.
' er liöfum nú lagt þennan eið niður; ég býst við að vér liöf-
!'1U e^ki svo mikla trú á gildi eiða. En sá, sem fyrstur samdi
|e-Unai1 eiftstaþ vann stórvirki. Hann skildi tilgang hinnar há-
óktU ^°^unar sinnar og skilgreindi liana í orðum, sem læknar á
Unnum tungum og ófundnum löndum tóku gild og fundu
j'"! 1Ueira en tvö þúsund ára skeið, að þau lýstu markmiði
’^áiS saut jánr
'að girnumst vér Islendingar inest að sjá? Hvaða skemmtun-
þ U kjuiust vér lielzt eftir?
a<^ ilefur ekki verið rannsakað. En það er staðreynd, að í að