Kirkjuritið - 01.10.1966, Blaðsíða 31

KIRKJ UHITIÐ
365
Ressasyni, sem fékk konungsveitingu fyrir Sauðanesi 162c5 og
hélt til dauð'adags 1675 og sr. Árna Skaftasyni frá 1717—1770.
Eftir að sr. Þórður Oddgeirsson varð að láta af embætti fyrir
aldurs sakir 1. september 1955, leitaði liugur lians löngum uð
Sauðanesi. Flest sumur kom hann norður, þótt fluttur \æri til
Reykjavíkur, og í sínu gamla prestakalli var hann staddur, ei
Eann lézt 3. ágúst s.l. Nokkrum dögum áður leit liann Sauðanes
síðasta sinni, staðinn, sem ætíð var baðaður sól í huga hans.
Eétt á eftir var hann fluttur nár í sína gömlu sóknarkirkju,
þar sem hann var kvaddur hinztu kveðju að viðstöddum mi
um fjölda fyrrverandi sóknarbarna sinna, áður en jarðneskar
leifar hans voru fluttar suður. Otför lians var gerð fiá Dóm
kirkjunni í Reykjavík 17. ágúst s.l.
Séra Þórður var fæddur að Miklaliolti í Miklalioltshreppi
E september 1883. Foreldrar hans voru séra Oddgeir Guðmund-
se», prestur þar og síðast í Yestmannaeyjum, og kona hans
Ánna Guðmundsdóttir Jolinsens prófasts í Arnarbæli Einars-
s°nar. Stúdent varð hann frá Lærðaskólanum árið 1906, en
kandidat frá Prestaskólanum árið 1910. Hann var vígður að-
stoðarprestur til sr. Jóns Halldórssonar að Sauðanesi 20. nóv-
eniber 1910 og gegndi því starfi til 21. júní 1914. Veitingu
fékk hann fyrir Bjarnarnesi 1914 og sat þar til 1918, ei honum
var veitt Sauðanes þar sem hann sat til ársins 1955. Erófastur
var hann í Norður-Þingeyjarprófastsdæmi frá 1. janúar 1942.
Sára Þórður var tvíkvæntur. Fyrri kona hans var Þora Ragn-
heiður Þórðardóttir, verzlunarmanns í Reykjavík Þorðarsonar,
°g eignuðust þau 8 börn. Síðari kona hans var Ólafía Sigríður
Árnadóttir, bónda í Gerðakoti á Miðnesi Eiríkssonar og voru
þau harnlaus. _ ....
Mér eru í barnsininni komur sóknarprestsins á æsku íeimi i
mitt. Þangað átti hann oft erindi, þar sem faðir minn var um-
sjónarmaður pósts og sírna á Þórshöfn og móðir mín orgamsti
vi3 Sauðaneskirkju til fleiri ára. Hann flutti ætíð með ser
hressandi hlæ. Hann var mikill maður vexti og hinn karlmann-
legasti, fríður og svipstór í andliti, röddin bæði mikil og fogur.
Söngmaður var hann og ágætur og hef ég fynr satt, að í sko a
Vaeri þeini skipað í flokk saman, sem afburða raddmönnum,
sr- Þórði, Pétri Jónssyni, síðar óperusöngvara og Pétn Halldors-