Kirkjuritið - 01.10.1968, Blaðsíða 18

KIUKJUHITIÐ
384
hinnar tæni uppsprettulindar lífsvatnsins — trúarinnar á Guð
réttlætisins, kærleikans og friðarins, trúar sem veitir rósenul
hjartans, þakklæti og fögnuS sálarinnar, — og lætur allt
glilra og glóa í ljósi bjartsýni og góðvildar.
Ljóð um kirkjuna
Árin þau veröa oð öld svo jljótt,
eins og blómin þau hverfa skjótt.
F/ð verSum aS saikja von og þrótt,
á vit okkar heilögu kirkju.
Beygjum því kné og biSjum hljóS
um blessun og lands vors giftu.
MusteriS, kirkjan meS turna og tákn,
þaS er tign yfir krossinum bjarta.
Sjá hann bendir í hæSir hátt.
lílýSiS á klukknanna milda slátt.
Kirkjan vor móSir hvetur til dáSa,
kirkjan á IjóSiS í sálminum þráSa.
Hvort bœnin er flutt úr bekk eSa kór,
hún blessar nœrir og stySur.
Htin er afliS, sem mannkyniS máttugast ól.
mátliS. sem barniS skilur.
Htin er hugsjónin a’Ssta í eilífSar sjóS.
Andinn, sern þögnin dylur.
Laufey Sigurðardóttir frá Torfufelli-