Kirkjuritið - 01.10.1968, Síða 27

KIIiKJURITIÐ
393
Ustan var í rauninni í vissum atriðum „kaþólskari“ o<: með
Hieiri miðalclabrag en rómversk-kaþólska guðsþjónustan í
heirri mynd, sein kaþólska kirkjuþingið (Vatikanum II) sam-
hykkti.
4. Loks verður ekki varist þess að finnast sem sænsku kirkj-
Urmi Iiafi „komið á óvart“ höfuðefni þingsins: Endurnýjun
°g ábyrgð kirkjunnar í nútíðarheimi þjóðfélagslegra og stjórn-
luálalegra byltinga. Heimi sem er orðinn svo nátengdur, að
hjáning og réttindabarátta meðbræðra vorra í Afríku, Asíu,
Aorður og Suður-Ameríku engu síður en í voru eigin landi
°g eigin álfu, varðar náunga vorn í nýrri, áþreifanlegri og
ugrandi merkingu ...
Því er ástæða til að vér gefum ályktunum kirkjuþingsins
•uiinn gaum. Ekki þann veg að þær séu fullar úrlausnir —
hví að það eru þ ær alls ekki — heldur sem livatningar og
íkveikjur til eigin viðfangs og skoðanamyndunar á vandainál-
Uuum.
* ígsZa fráskilinna
ttarðar deilur standa nú vfir í Noregi um, bvort prestar eigi
að vígja lijónaefni ef bæði eða annað livort er fráskilið. Prest-
ar eru sjálfir skiptir í málinu. Sjö biskupanna lýsa sig andvíga
hví að kirkjan leggi blessun sína yfir slíkt bjónaband. Tveir,
*^°dal í Niðarósi og M. Norderval í Norður-Hálogalandi vilja
kins vegar að kærleiksboðið kristna geri prestunum skylt að
'eita þessa þjónustu, livað sem líður einstaka ritningarstöðum.
Allniörgum mun finnast að bér gerist það sein oftar því
U'iður, að stjórnendurnir sitja að tafli á meðan skiþið rekist í
skerjagarðinn.
Við
eruin öll í sama bátnuin — Klemcns páfi 1.
öllu er á botninn hvolft, þá er aðeins eitt kyn um að ræða, mann-
ynið. — George Moore.