Kirkjuritið - 01.10.1968, Qupperneq 44

410
KIRKJURITIÐ
Straumurinn ber þau áfram.
Þú hefðir þurft að fá grös við hóstanum, lioll grös. En þaU
kosta sitt og móðir þín er ekki á því að leggja út fyrir þau.
Hún lætur nægja að ragna og skammast. Og gamla konan
segir við ókunna konu, sem hún rekst á:
— Bamið er stöðugt að megrast. Það lilýtur að stafa af sótt-
liita. En búddhavatnið slekkur hann vonandi.
Hin konan er liefur fengið sér vatn á meðalaglas svarar:
— Ég á dreng lieima á aldur við þetta barnabam þitt. Hanu
er máttlaus að neðan. Þetta kom yfir liann eins og vindgustur
í fyrra. Það lítur ekki út fyrir að hann stigi oftar í fætuma.
— Það lilýtur að lagast, ef þú hellir yfir hann úr flöskunm-
— Kannske.
Ég braut heilann um þetta þegar ég lijólaði lieimleiðis. Svo
virtist sem drengurinn ætti ömmu í fátækrahverfinu, sem letl
sér annt um hann og sýndi honum hlýju. Og liún greip til
þess ráðs, sem lienni var tiltækilegt — að leita Búddha. Hún
liafði ekki þekkingu á því að þetta vatn, sem streymdi yflF
guðinn liöfðu munkarnir soðið og gat ekki læknað lungu
drengsins. Læknar vom þarna að vísu allvíða, en það eitt að
tala við þá kostaði aura. Búddlia krafðist ekki neins af nem-
um. Hann aðeins jós og jós úr sínu hreiða hrjósti.
Nokkrum dögum seinna er ég aftur lijólríðandi á ferð uiu
fátækrahverfið, og rek augun í barnið í opnu portinu.
Ég stíg af og leitast við að brosa.
— Ætlar þú ekki að fara út og leika þér í dag?
Um leið veiti ég því athygli að verið er að hyggja liús 1
liinum endanum og sandliaugurinn er liorfinn.
— Hvað heitir þú?
Hann segir mér nafn sitt.
— Og live gamall ertu?
— Tíu .. . ef til vill ellefu.
— Hvenær áttu afmæli?
Drengurinn liristir liöfuðið. Ég veit það ekki.
— En áttu ekki eiltlivert gælunafn?
— Litli Snati.
— Litli Snati — Ertu kallaður það? Áttu nokkur systkini-'1
j