Kirkjuritið - 01.03.1969, Qupperneq 10

Séra Ingþór IndriSason:
Á
hausti lífsins
Dæmi sr. Friðriks.
Mér mun seint líða úr minni sú stund, er ég sá séra Friðrik
Friðriksson í fyrsta sinn. Það var í húsinu Zíon við BrekkU'
götu á Akureyri, en þangað sótti ég fundi í K. F. U. M. Ég var
þá tólf ára. Mér varð strax starsýnt á svarta, þunna kollu, sem
hann bar á höfði yfir gráu liárinu, og á þunnt grátt skeggið'
Sr. Friðrik var um áttrætt, ]>egar þetta var, orðinn lotinö
og stirður í hreyfingum og yfirbragðið fremur dauflegt, þegat'
hann þagði. En svo fór ltann að tala við okkur drengina og
þá kom fl jótt í ljós, að undir hrörlegu yfirborðinu hjó maðitr
fullur lífsgleði og fjörs. Hann sagði okkur frá litlum drengi
sem hafði orðið starsýnt á liann rétt eins og okkur. Snáðinn
hafði ekki getað orða bundizt, og hrópaði upp yfir sig: „Neb
þetta er nú sá gamlasti jólasveinn, sem ég lief nokkurn tíina
séð.“
Sr. Friðrik sagði frá þessu með kímni og hafði mikið gaman
af.
Árin hafa liðið og síðan þetta var, hef ég kynnst mörg11
öldnu fólki, einkurn síðan ég hóf prestsstörf. Meðal þess ltef
ég eignast marga vini. Þetta fólk hefur miðlað mér af reynsln
sinni, tjáð gleði og sorg. Ég hef lært í návist þess og enga
tilheyrendur fengið betri og þakklátari, nerna lítil hörn. öldn-
um vinum og kunningjum eru þessi orð mín tileinkuð.
Æska og elli á nýjum tímum
Við höfum lifað og lifum mikla byltingartíma á öllum sviðun'
þjóðlífsins og ekki liafa hinir eldri þegnar þjóðfélagsins farið
varhluta af þessum hreytingum. I nútímanum mæta ný °r
áður óþekkt vandamál fólki á efri árurn, en jafnframt bua
elliárin yfir nýjum tækifærum, sem ekki voru áður fyrir lieiuh-