Kirkjuritið - 01.03.1969, Side 15

Qunnar Ar,
nason:
Pistlar
J ’.l'lir menn erum viS Hrólfur minn“
asta Skírni er „Fyrirlestur uni siðfræ3i,“ eftir Ludwig
O^nstein, liáskólakennara, austurrískan niann, sem lézt í
0 0rd 1951. Segir í formála þýðandans, að Wittgenstein sé „af
0estnni talinn einn merkasti lieimspekingur þessarar aldar.“
.r S1®ar. „Gildi fyrirlestursins er einkum í því fólgiS aS þar
. ySiir Wittgenstein þá skoSun sína aS siSfrœSi og trúar-
tnók^ S<'U en<^an^e8a eintóm merkingarleysa á hversdagslegu
e^. . °S meS tiltölulega einföldum og auSskildum rökum, en
(L * %run(lvelli flókinna rökfrœ&ilegra kenninga eins og í
^turbreytingmín. G. Á.) Tractatus Logico- Philosophicus.
• ^ ^rökk við þegar ég las þetta. Svipað því og ég hentist
fram af háu barði en kæmi þó fyrir mig liöndunum.
le ara að' ekki yrði hjá því komist að kynna þessa stórkost-
i uPPgötvun hér í ritinu. Það er enginn sináræðis biti, sem
^Ur verður að kyngja, reynist þarna um naglfasta og óhagg-
fiiartri
anl
staðreynd að ræða
°|j- >eS-S er strax skylt að geta, að liöfundur dregur ofurlítið úr
.P^gtndunum í lokin. Hann klaii ipar manni á kinnina með
Þess« niðurlagi:
llekk^ SCm Þun (Þ- e- siðfræðin) segir eykur alls ekki við
°in- 1,1^U °kkar í neinum skilningi. En hún er til vitnis um
o U Þv°t mannsandans sem ég Jilýt að bera virðingu fyrir
jfti aldrei í lífinu liaft að atlilægi.“
v /’ tek fram að mál mitt snertir ekkert þýðandann. Hans
lInn.mnn gott. Hitt gegnir furðu að það skuli ekki liafa verið
afrek ^'Flr Þln"u- Skilningur Wittgensteins er svo djúptækur,
lians svo markvert — ef liann liefur rétt fyrir sér.
þan 1 sem annars má segja um trúarbrögð og siðfræði hafa
á , frani að þessu verið „eintóm merkingarleysa.“ Þvert
ln ■ 0tl kefur fátt verið álitið efnisríkara og reynst áhrifa-
lra alniennt talað.