Kirkjuritið - 01.03.1969, Qupperneq 17

KIRKJURITIÐ
u d.: Vonin, Huggun, Fjóslrú, Stjörnu-Oddadraumur nýrn, og
^úarímur (lokin). .
Greinin lýsir trúaráhuga Gríms og alvöru. Röksemdafærzlan
kann ýmsum að þykja úrelt. ÞaS undirstrikar þeim mun betur
törfina á nýrri trúvörn. Ekki á guðfræðilegum grunm. Frem-
Ur á sagnfræðilegu sviði og frá siðfræðilegu sjónarmiði.
. Þekking manna á N. T. er sorglega lítil. Fæstir nulifandi
Glendingar munu hafa lesið það allt. Margir varla i það htið.
Menntamenn eru því almennt ekki kunnugri en almenningur.
Samt er vonandi á engan hallað með þeirri fullyrðingu
'f engar nútíðar bókmenntir eru jafn merkar. Og svo merki-
leS er safra Krists og kenning hans frábær, að vart verður
Fdist menningarmerki, að gefa þessu lítinn gaurn. _
Önnur hlið á málinu er einnig umliugsunarverð. Þratt
f>'rir öll undur og kosti tæknialdarinnar, er margt sem aflaga
fer °g ótal marga skelfir. .
Við lifum í skugga tveggja heimsstyrjalda og ógn þemrar
u'iðju vofir yfir okkur. Heimurinn er enn að súpa seyðið at
Pessum stríðum. Bylgja eftirkastanna er fjarri því að yera
fjöruð út. Og undirbúningurinn undir ný alheimsátök veldur
margs konar öngþveiti um víða veröld. Ekki er annað fyrir-
sjáanlegt en að ólýsanleg eyðing sé í vændum. Það verður
ekki umflúið nema mikill hluti mannkynsins taki sinnaskipt-
Smíði plógjárn úr sverðum sínum og snúi herbúnaðmum
11 Pp í friðarsókn.
Sagan tekur af öll tvímæli urn, að sú braut sem nu ei
8eögin endar á lielslóðum.
betta viðurkenna margir og verður ekki þagað um.
En við kirkjunnar menn megum ekki vera of neikvæðir.
EkEi láta okkur að mestu nægja að hrópa upp um galla
afdafarsins og háska tímanna. Við verðum að vera menn til
að beiula á úrbætur og varpa ljósi kristninnar a veg fram-
Gtuans.
Kristnum hugsuðum og fræðimönnum er skylt að skýra hin
aWnnu vandamál og láta aðra ekki vera í vafa um, hvaða
eið Kristur vísar út úr öngþveitinu.
Það þarf a3 seragt mik]u víðar en í predikunarstólunum og
e ki í orðum einum.