Kirkjuritið - 01.03.1969, Qupperneq 21

Ur Thomsp.n:
í*uð
fu’st lllarui^eSum anda meðskapað, að vilja liafa vissu. Vissan
hiiis 111' ^ tvennu móti, fyrir skynjun og skilning annars vegar,
að ] C^ar ^rrr tru- En — mannlegur andi er svoleiðis gjörður,
l>að 01111111 flnnst liann fremur sækja innan að til sjálfs sín,
gj.-]f^ein nann skynjar og skilur, þykist hann þá fremur vera
],ejj JarSa5 en þegar hann trúir; trúin virðist lionum öllu
eU n1 k°llla utan að; finnst honum liann þá fremur þiggja,
s:.-1a Ser sjálfur, en — verður þá á stundum öllu lieldur
^ yrgingur, en sjálfbjarga.
en,rh S]Cr ^1”1 ætl® gætt, að engin skynjun, enginn skilningur,
sjúui lnS er hugsanleg án trúar. Vér trúurn því, sem vér
°,r . ’ yer trúum því, sem vér skiljum. Það er ekki nóg að sjá
lne«i 1 *U- ^est hezt a því, að það getur komið fyrir, að
Sjón |1Ul eigh Því sem menn sjá, það getur þótt svo ótrúlegt.
seiVl ’ klmmgur og trú eru sitthvað, og trúin er smiðshöggið,
tr^ir11,lailn^egUr andi leggur á það, sem liann sér og skilur, og
8egja 1 ar a ofan því, sem hann livorki sér né skilur. Meira að
st;(}rw. U^ar sannanir, livort lieldur hugsunarfræðinnar eða
trn««i U ,lnilar’ eru hyggðar á einhverju ósönnuðu, sem vér
tyej»U’ yer getum sannað, að horn þríhymingsins séu jöfn
r/‘Uum, en eigi það, að þríhyrningurinn sé til.
hijj^n^1 <ugi á þetta lieima lijá heilum flokki af sönnunum,
að er ®Vnnefndu líkinda- (Inductions-) sönnunum, þegar sann-
ktisti! ^ ^111111 emstaka til liins almenna. Sannanir liinnar
eg« guðfræði fyrir Guðs tilveru eru allar líkinda-sann-