Kirkjuritið - 01.05.1970, Síða 7

KIRKJURITIÐ
197
unni í Betleliem er tærasta uppsprettan, livergi tær eins og
þar, þótt ýmsir aðrir lækir og miður tærir liafi síðan runnið
í þann farveg.
Innan kristinnar kirkju liefur mikið verið unnið á síðustu
timum að einingu innan kristninnar. Ekki til þess að kirkju-
deildirnar glötuðu sérkennum sínum, heldur til þess að tor-
tryggnin minnkaði og úlfúðinni yrði haldið í skefjum. En
að því þarf einnig að vinna, vegna framtíðar kristninnar, að
höggva af henni fjötra einangrunar og umburðarleysis og leiða
kana út í frelsi þess víðfeðma skilnings, að kristin trú er ekki
einangrað fyrirbæri í heimi trúarhragðanna, lieldur grein, —
°g að vorum skilningi krónan sjálf á voldugum meiði með
mörgum greinum.
1 Sesareu stóðu þeir Pétur og samherjar hans andspænis
þeirri staðreynd, að heilagur andi liafði einnig verið gefinn
l'eiðnum mönnum. Er úr vegi að minnast þess, þegar sjálf
l'átíð andans er haldin heilög í kirkju Krists?
Richai'd Beck:
Tvær vorvísur
Roðar sundin sólarbál,
söngvar í lundi hljóma,
guðspjall vors og gleðimál
glitra í augum blóma.
Hvítum á vængjiun vorsins
vegur er huga greiður
austur á æskuslóðir,
ársólar heilla glóðir,
liimininn blár og heiður.