Kirkjuritið - 01.05.1970, Side 39

KIRKJURITIÐ
229
þá uppi, sem reynast réttdæmdir afbrotamenn, en þann, sem
ekki ber að leita uppi, ber lieldur ekki að dæma.
En þér fylgið þessum gamla úrskurði er þér lögsækið oss á
ólöglegan hátt. Aðra yfirlieyrið þér og pyntið til að knýja
Iram játningu þeirra, en oss pyntið þér til að þvinga oss til
afneitunar. Maðnr stendur fyrir rétti og játar í heyranda
Idjóði: Ég er kristinn. Það er það, sem liann er, en rétturinn
viH koma honum til að játa það, sem bann er ekki.
Svo batað er kristslieitið að það spillir öllu, sem annars kann
að vera játað að sé vel um menn. Sagt er t. d.: „Kajus Sejus er
l’ezli náungi, en liann er kristinn.“ Eða: „Það er hörmulegt
'd þess að vita um Lucíus Títus, þetta er mesti hyggindamað-
11 r’ en nú befur liann tekið sig til og gjörst kristinn!“ En gæti
ekki hugsast að Kajus væri góður, og Lucius hyggindamaður
sakir Jjess að þeir eru kristnir? Eða að jieir liafi orðið kristnir
Vegna Jiess að þeir eru hyggnir? En séu menn gallaðir, er það
líka talið krístindóminum til frádráttar.“ Þetta var mesta
skerja, óáhyggileg og vergjörn! Og Jivílíkur drjóli, kvenna-
hósi og óiteglugosi, nú eru þau orðin kristin!“ Menn eru svo
óbilgjarnir í liatri sínu að eiginmaðurinn rekur kristna konu
Slna af liöndum sér, þótt kristindómurinn liafi gjört hana trúa
1 hjónabandinu, og faðir, sem líður syni sínum flest að öðrum
°sti, gjörir hann arflausan, liafi hann gjörst kristinn og ldýð-
lnn. Og liúsbóndi, sem áður var umburðarlyndur, rekur frá
ser ))ræl, sem orðinn er kristinn og trúr.
^ð ]iví er snertir lögin gegn kristnum mönnum, er þess að
i^eta, að gömul tilskipun segir, að ekki megi keisarinn innleiða
"ýja guðsdýrkun án samþykkis öldungaráðsins. En kristni-
eitið kom til sögunnar á dögum Tíberíusar keisara. Þá bárust
eisaranum þau boð frá Palestínu í Sýrlandi, að opinberast
etói sannleikurinn um guðdóminn. Síðan sendi keisarinn öld-
nngarráðinu þessa tilkynningu, sem hann tjáði sig samþykkan.
n öldungaráðið neitaði henni um samþykki sakir1 þess að
atti ekki sjálft upptökin að málinu. Hins vegar stóð keis-
" "m fast á sinni skoðun og ógnaði óvinum kristninnar með
,písingu. Ef þér kannið beimildir yðar munuð þér sannfærast
Jlln, að Neró varð fyrstur til að bregða hinum keisaralega
andi gegn t/úfélagi vom, einkum í Róm. Og það er oss fagn-
3 arefni, að slíkur maður byrjaði að ofsækja oss. Því að Jiað