Kennarinn - 01.12.1898, Side 25

SKYRINQAR .
.losús viir aftur kominn í átthaga sínaúr ferð sinni snðnr til skírarans í Betaníu
hinnm megin Jóidan. Með iionum voru þeir lærisveinar,sem þegar höfðu gengiö
honum á hönd: Andrés, Pétur, Jóhannes, Jakob, Filippus og Natanael. Þa’ð er
lnvldið brúðkaup í smáþorpinu Kana, spölkorn frá Nazaret. All-liklegt er að eitt-
hvert skyldfólk Maríu liafl þarátt lilut að máli, því henni hafði þegar verið boðiðtil
brúðkaupsins. Jesú og lærisveinum hans er líka boðið.
Hjá Gyðingum voru brúðknups-siðirnir þannig: Tólf mánuðumáðurfór trúlofun-
in fram opinberlega að heimili þrúðurinnar. Tnílofunar-samningurinn var jafn-
bindandi sem sjálfur hjónabands-samningurinn. Þegar liinn tilsotti brúðkaups-
dágur kom, var brúðurin, um sólarlag, færð ti! heimilis bruðgumans með mikilli
viðhöfn og voru )>á ættingjar hetinar og “viuir brúðgumans” í för með henni. Hún
var leidd fyrir mann sinn og við hann var sagt: “Tak |>ú hana samkvæmt lögum
Mósia óg ísraels”. Síðan voru brúðhjónin krýnd blömsveigum. Maðurinn skrifaði
undir lögmatan samning og skuldliatt sig til að sjá fyrir henni, heiðra liana og
eiska. Að loknum hinum fyrirskipaða liandaþvotti og blessunarylirlýsing byrjaði
veizlan, sein oft stóð marga daga. Var )>á fögnuöur mikill og gleði. Víns var neytt
i liófl. Vínið hafði ekki á þeirri tíð meöal Gyðinga liina skaðlegu spilling í för
með sér, sem nú liefur )>að, enda mjög ólíkt þvi víni, sem nú er brúkað ogsem liefur
jafnan tóma bölvan í för með sér.
Jesús kom til brúðkaupsins. Hánn tók )>átt í gleðinni með fólkinu þar. Oss
lærisveinum lians er ekki bannað að taka )>átt í gleði og skemtunum. l>að sem
kristindómurinn heimtar af 08S er það, að skemtanir vorar séu lausar við synd og
ekki í óliófl. Guðs lieilagt orð á að upplýsa svo samvizku vora, að hún sé fær að
segja oss jafnan livað leylilegt, sé og livað ekki leyfllegt. Og vór getum haft dæmi
frelsarans oss til leiðbeiningar. Ein regla er óskcikul, ef vér fylgjum lienui, sem
er sú, að fara aldrelá þá skemtistaði, né taka þátt í þeirri gleði, sem vér liiinum að
vér ekki getum boðið Jesú að vera með oss. Vór lærisveinarnir eigum að þekkja
svo vilja meistara vors, að vér getum með vissu vitað hváð hoiium þókuast. Og ef
vér ernm í vanda staddir eigum vér að halla oss biðjandi upp* að brjósti liaus og
spyrja: samþykkir )>ú þetta, elskulegi viuur? Vér megum aldrei ganga )>ar inn, sem
vér verðum að skilja frelsarann eftir úti. Enginn mundi vilja móðga liann með )>ví,
að bjóða honum með sér inn í drikkjustofurnar, spilaliúsin cðn danssalina. Vór
gleðjumst að eins )>ar, sem drottinn vor getur glaðst með oss. l>á er líka gleði vor
svo lijartanleg og mikil.
I þessari brúðkaupsveizlu opinberaði .lesús fyrstsína dýrð með kri’ftaverki. Vín-
ið var þrotið. Móðir Jesús vissi |>að. Forstöðumaðurinn liefur ef til vill sagl heniii
|>að. Ilún fer |>ví til Jesú og segir honum hvernig sakir standa. Ekki má út af
þessu draga þáályktun, að Maria gangi á milli og geti borið bænir mannanha fram
fyrir guös son eins og katólska kirkjan kennir. A hinnium hefur liúu engin auka-
réttindi. Hún var mööir Jesú að |>ví er likamlegt líf hans snertir en Irá guölegu
sjónarmiði er hún “koua” ogekkert meir.
Frelsarinn má aldrei neitt aumtsjá. Ilann kennir íbrjóstium alla )>á, sem eru á-
hyggjufullir út af einhverju. Þar stóðu sex vatnsker og hann bauð að l'ylla |>au á
barma og bera )>au fyrir forstöðumann veizlumiar. Þegar liann smakkaði vatuið
fanu liann, að)>að var orðið að víni.
Þet.ta var byrjun margra yflrnátturlegra furðuverka, sem sönnuöu guðdóm lians
og lýstu dýrð l'öðursins.