Prestafélagsritið - 01.01.1925, Qupperneq 117

112
Dr. Jón Helgason:
Prestafélagsritið.
hvarf úr sýn inn í þokuna. Þegar svona snerist, lifnaði heldur
yfir veikum vonum mínum. Á fjórum sólarhringum mátti kom-
ast frá Fáskrúðsfirði til Kaupmannahafnar eða öllu heldur til
Vejle (því að þar átti Goðafoss fyrst að taka land og skila
af sér 300 ísl. hestum). En hver veit fyrir þær tálmanir, sem
geta mætt á jafnlangri leið? Og var þá ekki réttast að taka
eitthvað af því tagi með í reikninginn? En alt fór þetta betur
en áhorfðist. Stundu fyrir hádegi næsta dag — sjálfan höfuð-
daginn — vorum við komnir á móts við Færeyjar, en laugar-
dagsmorgun snemma fórum við fram hjá Shetlandseyjum, vor-
um komnir undir Noreg sunnudagsmorgun, og kl. 11 um
kvöldið fórum við fram hjá Skaganum! Aldrei hefi ég reiknað
vegalengdir á sjó jafn nákvæmlega og þennan dag. Tækist
nú að ná til Vejle á 14 tímum frá Skaganum, þá mátti þar
ná í miðdegishraðlestina frá Álaborg til Kaupmannahafnar og
komast með henni til Hafnar um kvöldið. Þetta var þó alt
komið undir því, að straumurinn yrði okkur ekki því óhag-
stæðari. Eg ímynda mér, að bæði skipstjóri og stýrimenn og
ekki sízt yfirvélstjóri hafi gert alt, sem gert varð til þess að
skipinu miðaði sem bezt áfram. Þeir vissu hvernig stóð á ferð
minni og þótti það leitt, ef ég kæmi til ákvörðunarstaðarins
eftir dúk og disk. En straumurinn var á móti okkur blýþung-
ur og dró það mikillega úr hraða skipsins, enda leið mjög að
miðaftni, er við loksins komust upp að hafnarbakkanum í
Vejle. En með því að yfirgefa skipið í Vejle og halda áfram
til Kaupmannahafnar með næturlestinni mátti samt takast að
vera kominn í tæka tíð á fundarstaðinn. Ég safnaði því sam-
an því af farangri mínum, sem ég gat sízt án verið (en skildi
hitt eftir í skipinu) og steig hér á land. Fór ég beint upp á
járnbrautarstöðina og keypti mér svefnvagns-farseðil til Kaup-
mannahafnar. Síðan leitaði ég uppi gamlan kunningja frá
stúdentsárum mínum, J. V. Clausen dómara, sem búsettur er
þar í Vejle. Tók hann mér með mestu ástúð og hjá honum
dvaldist mér til miðnættis. Þá fylgdi hann mér ofan á járn-
brautarstöðina, en að vörmu spori kom hraðlestin að norðan.
Steig ég (ásamt samferðamanni mínum, Mogensen lyfsala) nú