Prestafélagsritið - 01.01.1925, Qupperneq 137

132 Ragnar Ófeigsson: Prc.taféi»g.ritið.
aö dygðum, gáfum og djúphygli. Múhameð — segi ég —
sonur bróður míns — er ástfanginn af Kadidsju og Kadidsja
ástfangin af honum og ég skuldbind mig til að leggja fram
það fé, sem nauðsynlegt er til þess að hjúskapur þeirra hafi
framgang.* Að svo mæltu gaf hann þau saman. Skömmu
síðar var haldin brúðkaupsveizla að sið Araba og lét brúðurin
ambáttir sínar dansa við tambúrin hljóðfæraslátt — gestun-
um til gamans. Múhameð var 25 vetra gamall, en Kadidsja
40 þegar þau giftust. Hún varð fyrst til að játa trú hans —
íslam — enda var hún sú fyrsta er hann trúði fyrir köllun
sinni. Hún lifði enn tíu ár eftir upphaf spámannsköllunar
Múhameðs, en alls lifðu þau saman 25 ár. Tókust góðar
ástir með þeim, sem vel má sjá af því, að á meðan Kadidsja
lifði, neitaði Múhameð sér um að taka sér hjákonur, sem þó
var með öllu leyfilegt samkvæmt sifjalögum Araba. Múhameð
gerðist nú auðugur og átti hann það kvonfangi sínu að þakka.
En eigi breytti hann skapi þó að skifti um hagi hans —
reyndist hann enn sem fyr auðveldur í umgengni og hjarta-
góður við smælingja.
Þegar hér er komið sögu slitnar æfisöguþráður Múhameðs.
15 ár 5 lífi hans eru hulin þoku óvissunnar. Sagnaritarar
kunna ekkert að segja frá Múhameð á því 15 ára tímabili,
sem liggur á milli giftingar hans og til þess er hann 40 ára
gamall hóf trúboðið. Abúl-Feda gefur þó bendingu er bregð-
ur ljósi yfir þetta tímabil. Hann segir svo: »Guð hafði blásið
honum í brjóst ást til einverunnar. Hann lifði í kyrþey og
var öllum stundum í helli einum í grend við fjallið Hara.“
Á þessu tímabili mun það hafa verið, að löggjafi Araba
og spámaður bjó sig undir starf sitt og baráttu. I kyrð
og þögn hefir hann hugleitt trúarbrögð þjóðar sinnar og
trú og siðu þeirra mörgu þjóðflokka, er hann hafði kynst
í æsku á ferðum sínum. Gyðingar höfðu eftir eyðingu
Jerúsalemsborgar, 70 árum eftir Krists burð, tvístrast um
allar jarðir og fjöldi þeirra sezt að í Arabíu. Trúarbragðá-
deilurnar innan kristninnar í gríska ríkinu höfðu orðið
þess valdandi, að fjöldi sértrúarflokka mynduðust og of-