Prestafélagsritið - 01.01.1932, Blaðsíða 20
Prestafélagsritii.
Starfshættir kirkjunnar.
13
AS minsta kosti bendir erlend reynsla í þá átt, að með
því megi ýmsu því til leiöar koma, sem einangruð fé-
lög, án samvinnu sin á milli, ekki fái til vegar komið.
Ég drep aðeins á þetta, og kem þá að þriðja megin-
atriðinu, sem ég vil minnast á, en það ex-u afskifti kirkj-
unnar af félagslegum vandamálum nútímans.
Mörgum er nú farið að blöskra eldur sá og úlfúð, ó-
heilindin og hatrið, sem eru að komast inn i ýms þjóð-
félagsmál vor. Er þá óeðlilegt, þótt sumir spyrji, hvort
kirkjan geti ekki gjört neitt á þessu sviði? Er ekki skilj-
ánlegt, að margir þrái, að svo mætti verða.
En vér vitum, að oft er sitt hvað, að þi*á eitthvað,
langa til þess, vilja í-eyna — og svo hitt, að geta komið
óskum sínum i framkvæmd og' orðið að liði.
Og livergi er vandfarnara en í þessum efnum. Það
hafa aðrar þjóðir fundið, en þó liefir sú krafa orðið
með ári hverju háværari hjá kirkjum annara þjóða,
að þær mættu ekki láta þetta svið með öllu afskiíta-
laust, heldur yrðu að leitast við að hafa þar áhrif eft-
ir megni.
Ég tel þessa þrá innan fjöldamargra kirkjudeilda
fara í rétta átt, en hins vegar getur engum dulist, live
vandfaiáð er, þegar komið er inn á þessi svið, inn á
vandamál nútímans í ýmsurn félagsmálum.
Sjálfsagt er að læra af reynslu annara þjóða í þess-
um efnum, og þar eru tvær vörður, sem vísa veginn og
gott er að missa ekki sjónar af. Á aðra er letrað: varist
að liafa bein afskifti af þeim inálum, sem orðin eru
viðkvæm æsingamál og farin að skifta i andstæða
fjandsamlega flokka. En á hinni má lesa viðvörunina
um, að varast að dreifa um of kröftum starfsmanna
kirkjunnar, svo að þeir lamist ekki í þjónustu orðsins.
Ég held, að mér sé óhætt að fullyrða, að prestastétt
Islands þráir að verða til gagns í öllum þessum atrið-
um, sem hér hafa verið nefnd. í þeim tilgangi hefir
hún haft þessi mál á dagskrám á fundum sínum, til