Prestafélagsritið - 01.01.1932, Blaðsíða 59
52
Guðrún Lárusdóttir:
Prestafélagsritlð.
á bjargarskort safnaðar síns, og tók sér ferð á hendur
til ánnara landa til þess að leita söfnuði sinum hjálpar
með fjársöfnun. Hann fór víða og varð mikið ágengt.
Þegar hann kom heim aftur, gekst liann fyrir starf-
semi föngum til hjálpar. Hánn veitti starfsemi þeirri
forstöðu árum saman. Fliedner hafði komist að raun
um, að meðferð á föngum var í mesta ólestri. Þeim
var ekki séð fyrir neinu starfi í fangelsunum, ekkert
var hirt um að fræða þá eða leiðbeina þeim, og enginn
leit eftir þeim að lokinni fangelsisvistinni.
Fliedner byrjaði á því að bjóðast til að prédika fyrir
föngunum i Dússeldorf fangelsinu, annanhvorn sunnu-
dag. Og þangað fór hann fótgangandi 12 km. hvernig
sem viðraði, i full 3 ár, til þess að færa föngunum
huggun og ljós Guðs orðs.
Fliedner barðist fyrir hættum kjörum fanganna,
bæði í ræðum og ritum, og um síðir fékk hann til veg-
ar komið talsverðum umbótum á högurn þeirra.
En þá ósk sína, að vera fángi í 14 daga, við sömu að-
húð og þeir, til þess að geta lýst daglegu lífi þeirra af
eigin reynd, fékk hann þó aldrei uppfylta.
Fliedner stofnaði einnig hæli fyrir konur, sem sætt
höfðu refsingu. Á liælinu nutu þær tilsagnar og hjálpar
til þess að geta unnið sér hrauð á lieiðarlegan hátt.
Fyrstu húsakynnin, sem þetta liæli átti, var „lystihúsið“
í aldingarðimmi á pikstssetri Fliedners.
Starfsemi hans fyrir fangana, karla og konur, var mik-
ilsverð og einstök í sinni röð um þær mundir, en liún
var þó ekki nema inngangur þeirrar starfsemi, sem
sérstaklega er og verður tengd nafni þessa merkis-
manns. En það er hin kristilega liknarstarfsemi, eða
diakónissustarfið.
Fliedner sá það þegar í stað að starf kristinna kvenna
innan safnaðanna er öldungis ómetanlegt. Hann var
svo lánsamur að eiga sjálfur kristna áhuga konu, sem
af alhug tók þátt í störfum hans og áhugamálum. Á