Prestafélagsritið - 01.01.1932, Blaðsíða 133
Prestafélagsritiö.
BERGKONAN VIÐ ÁSBYRGI.
Eftir séra Knút Arngrímsson.
„En er Jesús nú nálgaðisl og kom þangað, sem farið
er ofan af Olíufjallinu, tók allur flokkur lærisveina hans
að lofa Guð, fagnandi með liárri raustu, fyrir ötl þau
kraftaverk, er þeir höfðu séð, og mæltu: Blessaður sé
konungurinn, sem kemur í nafni drottins. Friður á himni
og dýrð í upphæðum! Og nokkurir af Faríseunum i
mannfjöldanum sögðu við hann: Meistari, hasta þú á
lærisveina þína. En liann svaraði og sagði: Eg segi yð-
ur, að ef þessir þegðu, mundu steinarnir hrópa“ (Lúk.
19, 37.—40.).
Upp úr austara bergvegg ÁsbjTgis gnæfir stakur, upp-
mjór kletlur, sem mér varð starsýnt á, er ég kom þar
síðastliðið sumar. Margir munu fara framhjá honum án
þess að veita honum sérstaka eftirtekt, því að á þessum
undurfagra stað ber ótal margt fyrir augu vegfarandans,
sem þau verða seinþreytt að skoða, og' þennan ktett er
hægt að sjá á ýmsa vegu án þess nokkuð einkennilegt
komi þar í ljós. En mér varð litið á hann, er ég var á
götunni beint niður af bergveggnum, þar sem hann
gnæfir upp, og duldist mér þá ekki, að þarna er greini-
lega mótuð í klett eftirtektarverð mynd, og ég nam stað-
ar og virti hana fyrir mér. — Það er kona, sem krýpur
á bergstallinum. Hún horfir til himins gegnt suðri. Hún
réttir hendur fram lvrir sig — leggur úthreidda lófana
saman.
Tignarleg, full aðdáunar starir þessi risavaxna bergkona