Prestafélagsritið - 01.01.1932, Blaðsíða 162
PreitafélagsrititV
Écclesia Orans.
155
ins, nieð si-breytilegri messutilhögun lei'ðir hún þeim
fyrir sjónir liöfuðatriðin i lijálpræðisráðstöfun Guðs
mönnunum til handa: eftirvænting aðventunnar, liinn
kyrláta fögnuð jólanna, Iiina djúpu alvöru föstunnar,
Iirvgð langafrjádags, gleði páskanna og kraft livitasunn-
unnar. Ekkert er eins sérkennilegt fyrir hrein-rómverska
guðrækni og hin sí-vakandi meðvitund um ár kirkjunn-
ar, sem gerir það að verkum, að hinir löngu liðnu at-
burðir gerast sifcll á ný i meðvitundarlifi binna trúuðu.
Af grísk-kaþlósku kirkjunni getum vér cinnig mikið
lært, yfir guðsþjónustu hennar hvílir mjúkur og dulrænn
blær. Skraut kirkjunnar, hið glitrandi Iiaf kertaljósanna,
hin óviðjafnanlegi rússneski kirkjusöngur, sem er eins
og bergmál af englasöng, alt rennur þetta saman í fagra
beild og er imynd bins skinandi ljósheims, sem raun-
ar er æðri skynheimi kirkjugcstanna en þó nálægur, þvi
að Iivergi er tilfinningin fyrir raunverulegri nálægð bins
andlega beims, i guðsþjónustunni, rikari en í austurkirkj-
unn; prestur og söfnuður lifir himneskan fögnuð í
vissunni um nálægð englanna við binar helgu athafnir.
Ilinn biðjandi og syngjandi söfnuður minnist sífelt Ker-
úbanna og Serafanna, sem standa beiðursvörð við hásæti
hins bæsta, og í liinum óviðjafnanlegu rússnesku kirkju-
bænum veit söfnuðurinn sig i samvinnu við samfélag
beilagra og syngur hrifinn hinum hæsta lof og dýrð.
Þessa fögru frumkristilegu hljóma þarf kirkja vor að
eignast, og mörg önnur verðmæti, sem aðrar kirkjur eiga
í rikara mæli en vér.
Framtiðarguðsþjónusta íslenzku kirkjunnar á að verða
trúarlegt listaverk, bvgt utan um meginhugtök kristn-
innar: synd og náð; hún á að verða Ijóðaljóð um fyrir-
gefandi kærleika Guðs; úr djúpi sektarmeðvitundar og
syndajátningar, i gegn um hina sí-gildu bæn einfaldleik-
ans: „Drottinn, miskunna þú oss!, á bún að leiða söfn-
uðinn til að lofsvngja Kærleikanum: „Dýrð sé Guði í upp-
liæðum!“ Og framtíðarguðsþjónustan á að vekja og