Prestafélagsritið - 01.01.1932, Blaðsíða 113

106
Sigurður P. Sívertsen:
Prestafélagsritið.
hátt útvegaði hann blindum mönnum árið sem leið yfir
12 hundruð krónur í vinnulaun.
Það, sem gjöra þarf fyrir blinda menn vinnufæra,
er að koma upp fyrst einni og síðan fleiri vinnustofum,
þar sem þeir geti lært iðn við sitt hæfi og haft öll beztu
tæki til að stunda störf sín.
Einnig þarf að sjá um útvegun efnis lianda þessum
mönnum og annast sölu á handavinnu þeirra.
Auk þess má hlynna að félagsskap meðal blindra
manna, útvega þeim blindrabækur o. m. fl., sem óþarft
er upp að telja.
Þá eru enn eftir allir þeir blindir menn, sem ekki eru
vinnufærir, annaðhvort fyrir elli sakir eða af öðrum á-
stæðum.
Hvað er unt að gjöra fyrir þá?
Mest um vert fyrir slíka menn er að eiga gott heimili,
þar sem þeim er hjúkrað með kærleikshöndum, og þeir
gladdir með því að tala við þá, lesa fyrir þá o. s. frv.
Ef skipulagður blindravinafélagsskapur gæti eitthvað
gjört til þess, að þeir af þessum mönnum, sem við ein-
hverja erfiðleika eiga að búa, gætu eignast sem beztan
dvalarstað, væri það ekki lítils virði.
Þá mætti útvega þeim, sem læsir væru á blindraletur,
bækur, og ef til vill kenna einhverjum að hagnýta sér
blindraletrið. Því að ótrúlegt er, hve gamalt fólk getur
hagnýtt sér það letur vel, þótt ekki hafi það lært það
fyr en á gamals aldri. Þess eru dæmi, að gamalmenni á
sjötugsaldri og yfir sjötugt hafa lært að lesa hlindralet-
ur sér til mikillar ánægju. Ég hefi lesið prentað bréf
frá konu einni blindri, er var orðin 68 ára gömul, þeg-
ar hún lærði blindraletur (punktaletur) það, sem nú er
notað. Getur hún ekki með nógu sterkum orðum lýst
fögnuði sínum yfir því að geta nú lesið bækur á þessu
letri og á þann hátt fylgst með í því, sem er að gjör-
ast. Hún segist svara þeim, er spyrji sig, hvort hún sé
ekki einmana vegna þess að hún sé blind, að svo sé alls